Heads of Woe is de eerste complete plaat van de zeskoppige Belgische mannenband Geppetto And The Whales, twee jaar na de verschijning van de wat speelsere EP People of Galicove. Een eerste luisterbeurt geeft nog een wat eenvoudige indruk, maar pas op: dit album zit boordevol briljante melodieën, meerstemmige zangstukken en een nostalgisch gevoel naar de psychedelische jaren zestig en zeventig. Een plaat die het verdient om door en door te worden beluisterd om alle lagen te ontdekken.

Opener Jonathan begint als een simpel, akoestisch nummer, maar wint aan melodieuze rijkheid naarmate het nummer vordert en maakt een onverwachtse wenteling in het midden. Door deze omslag krijgt het nummer trekjes van bands die moderne folk spelen, Mumford & Sons is hiervan het bekendste voorbeeld. Koele, galmende gitaarlijntjes geven het nummer een eigen geluid en werken verfrissend op het gehoor van de luisteraar.

Opvolger 1814 is een nummer dat – zeker in het begin – doet denken aan de vele tokkelsongs die Eddie Vedder van Pearl Jam schreef voor de soundtrack van de rebelfilm Into the Wild. Later neemt het liedje meer afstand hiervan en wordt er naar hartenlust geëxperimenteerd met verschillende melodieën.

Kracht zit veelal in rustige liedjes die soms bombastische uitstapjes maken vol galmende, schitterende gitaarsolo’s. Heads en For The Black Hand At Dawn zijn mooie voorbeelden hiervan. Laatstgenoemde bezit een bijzonder, haast Indiaas geluid dat doet denken aan de psychedelische gloriedagen van The Doors en de tijden van Ravi Shankar.

Heads of Woe doet denken aan vele bekende bands uit de jaren zestig en zeventig zoals The Doors en The Beatles, maar ook aan bands van nu zoals Fleet Foxes. Toch weet het album een eigen geluid te bewaren. De meerstemmige harmonieën op bijvoorbeeld Cocklane Ghosts dragen hier aan bij, maar ook het experimenteren met instrumenten zoals de banjo en het veelvuldig gebruik van hard galmende reverb.

Voor een eerste plaat hebben de Belgen uitstekend werk geleverd. Een verkennende luisterbeurt zegt nog weinig, maar wie zich verdiept zal steeds meer prachtige lagen ontdekken. Ruim vier jaar geleden – op 23 januari 2010 – gaf de groep haar eerste optreden ooit tijdens de voorronde van de bandjescompetitie Humo’s Rock Rally. De band is ontzettend ver gekomen in vier jaar tijd en we zullen waarschijnlijk nog veel moois van ze horen.