Frank Boeijen kondigde in het interview met Written In Music al aan dat hij in zijn nieuwe theatertour zowel songs van zijn prachtige nieuwe album Liefde & Moed als veel oude(re) nummers zou gaan spelen. In theater De Vest in Alkmaar blijkt dat Frank niet alleen de ideale balans heeft gevonden tussen oud en nieuw werk maar dat hij ook, met het verstrijken der jaren, zicht-en hoorbaar steeds meer geniet van het optreden en van het vakmanschap en talent van zijn bandleden. Want laat dat meteen duidelijk zijn: niet alleen Frank is in Alkmaar in grootse vorm, zijn geweldige band legt op overtuigende wijze de solide basis voor Frank om te kunnen excelleren.

Frank gaf al eerder aan hoe blij hij was met de terugkeer van multi-instrumentalist Rens van der Zalm in zijn band. Live wordt goed duidelijk waarom. Want zonder de kwaliteiten van zijn andere uitmuntende muzikale vrienden tekort te doen, zijn veelzijdigheid in zowel spel als instrumentatie geeft Frank tijdens de optredens ongekende mogelijkheden en geeft veel nummers extra kleur. Rens speelt namelijk net zo makkelijk gitaar, fluit, accordeon, mandoline als viool, om slechts een aantal van zijn favoriete instrumenten te benoemen.

Vooral zijn gitaarspel tijdens het schitterend opgebouwde De Koorddanser, van het album Wilde Bloemen uit 1991 maakt veel indruk. Maar het lange optreden kent vele hoogtepunten, waaronder een fraaie en intens gezongen versie van Vaderland, het korte doch pure Kamer Voor Twee (Febr. 57) van het album 1001 Hotel uit 1983, het onder de huid kruipende De Verzoening en het kippenvel opwekkende Zonder Woorden, dat hij voor Liesbeth List schreef en op het door hem geproduceerde List (1994) staat.

Maar niet alleen de oude klassiekers zorgen voor enthousiaste reacties, ook veel nieuwe nummers van Liefde & Moed krijgen de waardering die ze verdienen. Vooral het verstillend mooie De Ogen van Haar Moeder, met een glansrol voor Ton Snijders op de vleugel, mag een nieuw juweel van een lied genoemd worden, waar Frank nog jaren plezier aan gaat beleven.  Ook het lang uitgesponnen Overal Bleef Er Iets Achter, Vervulling, Nergens Meer Alleen en Vragen Wonen Overal spreken tot de verbeelding.

‘ Hoeveel jaar kom ik eigenlijk al in Alkmaar?’, vraagt Frank zich af. ‘Al meer dan twintig jaar volgens mij’, spreekt de ontspannen ogende zanger het publiek toe. En als het aan het enthousiaste publiek ligt komen daar nog gewoon twintig jaren bij. De sfeer is namelijk uitstekend en zijn fans kunnen niet genoeg krijgen van zijn vele, vele hits. Dat blijkt vooral als hij na meer dan twee uur spelen met zijn band terugkomt voor de toegift en hij verbaal bedolven wordt onder de verzoeken om nummers te spelen. ‘ Suzanne’, roept iemand en na kort oogcontact met de band zet Frank dit mooie nummer in onder het mom van ‘ u vraagt, wij spelen’. Daarna volgt de (haast onvermijdelijke doch krachtig gezongen) hit Kronenburg Park. Als Frank na het in ontvangst nemen van de bloemen het publiek subtiel vraagt of hij er ‘ nog ééntje’ zal spelen, dalen weer vele potentiële nummers vanuit de zaal in zijn richting. Echt komisch wordt het wanneer iemand hard ‘ Zo Mooi’ gilt, ‘ Als je dat nummer speelt, heb je echt lef Frank’, volgt er daadkrachtig achteraan. Frank moet lachen (net als de zaal) en zegt dat democratie toch niet altijd blijkt te werken in dit soort situaties en dat hij toch een ander nummer gaat spelen. ‘Dat is niet zo mooi’, roept de initiator uit het publiek vervolgens. ‘ Dat zullen we nog wel eens zien’, antwoordt Frank op ludieke wijze, die er stiekem ook wel de lol van inziet, waarna hij het rustige slotnummer van Liefde & Moed inzet, Een Zee van Tijd. Klap op de spreekwoordelijke vuurpijl is een prima versie van Hier Komt De Storm, waarmee hij iedereen na een prachtige collage van zijn nummers in bijna 2,5 uur, tevreden naar huis kan sturen.

(Fotograaf: Yvonne Wille)