×

Concert

02 november 2015

Faithfull breekbaar én sterk in Eindhoven

Geschreven door: Edwin Wendt

• fotografie door Ans van Heck

Setlist

  1. Give My Love To London
  2. Stages
  3. Vagabond Ways
  4. Love More Or Less
  5. As Tears Go By
  6. It’s All Over Now Baby Blue
  7. Broken English
  8. The Wildest Shores Of Love
  9. Deep Water
  10. Late Victorian Holocaust
  11. Sparrows Will Sing
  12. The Ballad Of Lucy Jordan
  13. Who Will Take Your Dreams Away (toegift)

Als je zelf vindt dat maar één ‘positief’ nummer tijdens je optreden zingt en dat ene nummer is dan ook nog een compositie van Roger Waters, dan is wel duidelijk dat de feestverlichting thuis kan blijven.

Het optreden van Marianne Faithfull zondagavond 1 november in het Frits Philips Muziekgebouw in Eindhoven is anders dan andere optredens van de Britse zangeres. Niet dat Written in Music al die optredens nou gezien heeft, het is de 67-jarige zelf die met die ontboezeming komt. Doorgaans is ze behoorlijk beweeglijk op het podium en wisselt ze uptempo werk af met wat meer gedragen materiaal. Zo niet in Eindhoven. Niet alleen vecht ze tegen een opkomende kou, ze worstelt ook nog altijd met de nasleep van een ernstige botinfectie, die ervoor zorgde dat ze maanden achtereen het bed moest houden, drie maanden in het ziekenhuis lag en zelfs even langs het randje van de dood scheerde.

Marianne Faithfull

De zangeres komt het podium op met een wandelstok, waar ze continu op steunt als ze haar nummers staand zingt, maar na een stuk of drie songs doet ze er één of twee zittend. Faithfull oogt breekbaar, maar dat is enkel op fysiek vlak. Als we haar mogen geloven is dat maar tijdelijk, hoewel op internet filmpjes staan van een jaar geleden waar Marianne ook op een stoel zit en van nieuwere nummers de coupletten van een scherm meeleest – leesbril op de neus.

Uit de praatjes tussen de songs door komt naar voren dat Marianne nog altijd niet met zich laat spotten en het liefst duidelijk stelling inneemt. “Dit nummer is zeer anti-religieus, net als ik”, zegt ze als ze Stages aankondigt, een song van Mark Lanegan en Greg Dulli. Vagabond Ways, de titelsong van haar album uit ’99, krijgt ook een zeer duidelijk introductie, waaruit blijkt dat deze song over echte feiten gaat: meisjes die de drank en de drugs niet konden laten staan en er een vrije seksuele moraal op nahielden, werden tot 1972 van staatswege gesteriliseerd in Scandinavië.

Marianne FaithfullFaithfull zingt in Eindhoven songs die ze al jaren niet heeft gezongen. Maar ook dat ene nummer dat ze al vanaf de eerste dag van haar carrière, 51 jaar geleden, bij elk optreden zingt. “Ik ben Mick en Keith nog steeds dankbaar dat  ze dit nummer voor me hebben geschreven”,  introduceert ze As Tears Go By. Een dag na Marianne staat een ander icoon uit de sixties op precies hetzelfde podium. De duizend kaarten voor Bob Dylan waren in twintig minuutjes uitverkocht. Van de duizend kaarten voor Marianne Faithfull zijn er maar 250 afgenomen. Het muziekgebouw stelde voor de show te verplaatsen naar de kleine zaal, met 500 stoelen nog altijd twee keer te ruim, maar daar had het management (of misschien Faithfull zelf) geen trek in. Hoe het ook zij, Marianne liet de voor een kwart gevulde zaal een versie van Dylan’s It All Over Now Baby Blue horen die (in positieve zin) door merg en been ging. Het is te hopen dat de Dylanbezoekers net zo’n goede versie voorgeschoteld krijgen, maar gezien de ernstig wisselende resultaten tijdens zijn Never Ending Tour (naar verluid één fatsoenlijk concert op de 500) is dat altijd een gok.

De driekoppige band van Faithfull geeft met name de snelle nummers een stevig rockgeluid mee, met scheurende gitaren en pompende drums, aangevuld met smaakvolle toetsenpartijen. Het sterk door synthesizers gedomineerde werk van comebackalbum Broken English (1980) blijft net zo goed overeind in een versie waarin de akoestische gitaar domineert. Op de lijst staan het titelnummer en de hit The Ballad Of Lucy Jordan.

‘We have a new drug song!’ klinkt het opgetogen als Faithfull Late Victorian Holocaust aankondigt. Opnieuw geen feestnummer, want het handelt over de ‘horrible years’ die Faithfull sleet als junkie. Nick Cave, met wie ze het nummer schreef, kon er eigen ervaringen uit zijn eigen drugsverleden aan toevoegen. Sister Morphine hoeft Faithfull na 45 jaar eindelijk niet meer te zingen, verzucht ze. “Dit nummer is beter, er zit meer compassie en meer tederheid in.’’.

Faithfull zingt diverse nummer van haar vorig jaar verschenen album Give My Love To Londen, maar laat haar fysieke gesteldheid de setlist bepalen. Dat is bepaald geen nadeel, want Marianne Faithfull geeft het publiek er een zeer sfeervol en intiem concert mee.

Setlist

  1. Give My Love To London
  2. Stages
  3. Vagabond Ways
  4. Love More Or Less
  5. As Tears Go By
  6. It’s All Over Now Baby Blue
  7. Broken English
  8. The Wildest Shores Of Love
  9. Deep Water
  10. Late Victorian Holocaust
  11. Sparrows Will Sing
  12. The Ballad Of Lucy Jordan
  13. Who Will Take Your Dreams Away (toegift)