Midden jaren tachtig zijn de koele en artistieke elementen in de muziek van Eurythmics meer en meer naar de achtergrond verdreven ten faveure van een steviger bandgeluid vol rock en soul. Het is even wennen maar Annie Lennox en Dave Stewart weten ook met dit nieuwe geluid te overtuigen. En de hits blijven niet uit in de jaren 1983-1985. Het is dan ook niet verwonderlijk als in 1986 het vijfde album van Eurythmics uit een vergelijkbaar vaatje tapt. De plaat is opgenomen met de band die later mee op tour zal gaan (inclusief Blondie drummer Clem Burke).

Revenge komt uit op 30 juni 1986. Eurythmics is inmiddels een wereldberoemd iconisch duo en dit is een release van formaat. De talloze Revenge-posters in Londen die zomer staan uw recensent nog helder voor de geest. Revenge verkoopt zoals verwacht dan ook goed en bereikt in het Verenigd Koninkrijk de double platinum status.

Toch weten de vier singles die van het album worden getrokken het lang niet overal tot grote hits te schoppen. Echte signature tracks voor het album lijken te ontbreken. Dat doet niets af aan het feit dat dit kwartet singles zeker nog het nodige moois herbergt. When Tomorrow Comes, gelanceerd in juni, is een lekker doorstampende song die opvalt door grootse melodieën en de ijzersterke powerhouse vocalen van Lennox (kom daar nog maar eens om, tegenwoordig in de hitlijsten). Thorn In My Side laat een even krachtige als zelfkritische Lennox horen: ‘Thorn in my side, you know that’s all you ever where… I should have known better, but I got what I deserved’. Het is een sterke, door sixtiespop geïnspireerde song met heldere gitaren en een pakkende saxofoon.

De andere singles overtuigen wat minder: Missionary Man, de op Lennox’ gestrande huwelijk met een Hare Krishna-aanhanger gebaseerde albumopener, laat horen dat Eurythmics zich nog steeds graag inlaat met robuuste rock en soul. Een streetwise zangeres, een stevige mondharmonica; het is een verlengstuk van eerdere songs als Would I Lie To You? maar minder memorabel. De song Miracle Of Love, die in november 1986 op single verschijnt, staat hier mijlenver vandaan en vormt een flinke stijlbreuk met de rest van Revenge: een meeslepend, zwijmelend liefdeslied met een uitwaaierende gitaarsolo. Aardig en genietbaar, maar voor Eurythmics-begrippen net even te veilig.

De overige tracks van Revenge lopen kwalitatief uiteen: The Last Time is niet al te opvallende electro poprock, Let’s Go is vooral een rhythm & blues-vehikel voor Lennox’ vocale capriolen en Take Your Pain Away valt dan wel op door een goede drive en teksten vol compassie; compositorisch is het wat mager allemaal. Gelukkig staan daar nog enkele sterkere songs tegenover: A Little Of You is warme, rijke pop vol soul, verfraaid door strijkers en een lekker brommende bas. De stampende live-soul van In This Town hoor je zo uit de mond van Aretha Franklin komen: ‘In this town, something’s gotta change’. Revenge wordt op fraaie wijze afgesloten door I Remember You, een doorleefde, met strijkers gelardeerde melancholieke song.

Revenge blijkt een even pittige als bitterzoete plaat. Een album waarop Lennox relationele problemen – lees: bedrog – van zich af zingt maar zich ook openstelt voor betere (en nieuwe) contacten. Muzikaal blijkt Eurythmics niet echt meer te verrassen. Hier en daar is er ook sprake van compositorische bloedarmoede en een weinig uitnodigend geluid. De kwaliteiten van Annie Lennox en Dave Stewart leveren echter ook gewoon weer een handvol niet te versmaden tracks op die het inmiddels indrukwekkende song book van Eurythmics verder verrijken.