×

Recensie

Pop

20 februari 2018

Eli Cripps

Mars

Geschreven door: Edgar Kruize

Uitgebracht door: Go! Entertainment

Mars Eli Cripps Pop 3.5 Eli Cripps – Mars Written in Music https://writteninmusic.com

Meedoen aan The Voice is meestal niet echt een pluspunt op het CV van een artiest. Het tv-programma trekt doorgaans namelijk vooral mensen aan die beroemd willen worden en hun stem als middel inzetten. Muzikanten die hun ziel en zaligheid in hun werk gooien en zelf hun materiaal schrijven, zie je er doorgaans niet. Eli Cripps zou weleens de uitzondering op de regel kunnen zijn.

Cripps was in 2016 te zien in de Britse versie van The Voice. Ze zat in het team van will.i.am en als we het begeleidend schrijven bij haar album Mars mogen geloven was het juist de deelname aan de immense entertainmentmachine die The Voice UK is die haar het inzicht gaf dat ze géén pion van de industrie wil zijn. “Het is deze helderheid van visie en verlangen naar creatieve controle die Cripps ertoe aangezet heeft om haar album onafhankelijk uit te brengen”, zo meldt de persrelease. Met hulp van onder meer Wayne Gidden (co-auteur op drie tracks) en onder productionele leiding van Frederik ‘t Kindt (The Slow Show) is Mars opgenomen.

Het eerste nummer These Things I’ve Seen laat nog niet echt een heel onmiskenbaar eigen geluid horen. Het is een poppy maar ook tamelijk generiek klinkend nummer. Daarna gaat Eli Cripps echter de diepte in. Try To Break Me heeft een duister broeierige ondertoon. De puntige soulpop van Ask For Me zet zich met weerhaakjes in je hersenpan vast en de fraaie titeltrack bouwt fraai onderkoeld op en speelt met emotie. Cripps houdt de climax bewust klein en vervalt niet in pathos. Een mooie ballad.

Het album is muzikaal uitermate divers en hoewel dat op zich prijzenswaardig is, betekent het ook dat de impact die het op de luisteraar heeft soms wat van de hak op de tak gaat. Genoemde titeltrack laat je even ademloos achter, maar het springerige Shoulda Know Better daarna voelt daardoor bijvoorbeeld wat minder op zijn plek. Terwijl dat nummer als je het uit de albumcontext haalt een prima track is en misschien zelfs wel beter werkt als je het album als LP ziet (lees: de start van kant b). De manier waarop een nummer als I Never Wanted zich ontpopt werkt dan weer wel heel goed, met een opening vol drama dat zich vervolgens uptempo openbreekt. In de finale houdt Cripps het klein en dat is waar ze excelleert. Say It Quietly is alleen stem en piano en het is wonderschoon. High Again heeft ook stem en piano als basis, maar aangevuld met op de ondergrond borrelende beats en strijkers. Een absolute knock-out na her en der de vorm nog zoekende eerste rondes.



  1. These Things I've Seen
  2. Try to Break Me
  3. Poison Arrow
  4. Ask for Me
  5. Mars
  6. Shoulda Known Better
  7. Let It Blaze
  8. I Never Wanted
  9. Say It Quietly
  10. High Again