×

Recensie

Pop

16 oktober 2016

Egbert Derix

Falco

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht in eigen beheer

Falco Egbert Derix Pop 4 Egbert Derix – Falco Written in Music https://writteninmusic.com

De kans is aanwezig dat je tot aan het lezen van deze recensie nog niet van Egbert Derix hebt gehoord. Tegelijk, Egbert maakt al sinds jaar en dag muziek, vaak met gerenommeerde namen om hem heen, zoals Iain Matthews (met wie hij meerdere albums opnam), met John Helliwell, Eric Vloeimans, Gerard van Maasakkers en Ton Engels. Bovendien was hij een grondlegger van het Searing Quartet waarmee hij op het North Sea Jazz festival speelde. Met zijn muziek behaalde hij meerdere prijzen waaronder, samen met Gerard van Maasakkers, de Annie M.G. Schmidtprijs in 2012 voor het beste theaterlied. In 2012 bracht hij zijn album Paintings In Minor Lila uit waarop hij fraaie en avontuurlijke bewerkingen bracht van werk van Marillion, met medewerking van zowel de voormalige zanger van de band, Fish en van de huidige zanger, Steve Hogarth.

Uiteenlopend en divers mag je de achtergrond van Egbert noemen. Dat hoor je terug in de muziek die hij schreef voor zijn eerste piano solo album. Het is daarbij een dubbelaar geworden waar nieuwe stukken een plek vinden naast improvisaties, naast nieuwe versies van eerder eigen werk en naast een waardige versie van de klassieker van de zanger Falco, Rock Me Amadeus. Inderdaad, Hans Hölzel (de echte naam van de artiest Falco) is de bron geweest voor de naamgeving van het album.  De muziek, het taalspel en de poëzie van Hans fascineerden Egbert. Niet alleen bracht dat alles hem terug bij  de poëzie van zijn vader, na het zien van een film over het leven van Falco schreef Egbert het gelijknamige nummer. Juist dat inspireerde hem meer pianomuziek te maken.

Zesentwintig nummers verdeeld over twee schijfjes. De kennismaking met Paintings In Minor Lila had al geleerd dat Egbert zijn muziek ingetogen en tegelijk sprankelend kan brengen. De muziek werd op dat album nooit groot en zeker niet bombastisch terwijl de muziek wel sprankelen kon en de ruimte kreeg. Zoals hij zijn muziek nooit buitenproportioneel groot of druk maakt, zo beperkt Egbert zich ook in de naamgeving van de nummers. Het is daarbij mooi om te zien lezen hoe Egbert zich laat inspireren door plekken waar hij graag komt en door mensen in zijn omgeving. Naast die verwijzingen kiest hij soms voor wat meer dichterlijke titels als Lied Van De Twee Bomen of Draaglijke Lichtheid. Daarin niet alleen de reflectie van de poëzie van zijn vader, maar ook iets van een overpeinzend of filosofisch karakter.

Wat het wonderlijke is, is dat Egbert erin geslaagd is, de muziek op het album net zo uiteenlopend en dichterlijk te maken als de diversiteit aan mensen, plekken en soms wat poëtische titels die de muziek heeft meegekregen. Het album getuigt van een veelzijdigheid aan inspiratie én van een rijke gave om die te verklanken, toon te zetten. Wanneer je het album vergelijkt met een boek, doet het denken aan de vaardige schrijfkunsten van een Simon Carmiggelt of van Maarten Biesheuvel, korte verhalen die duidelijk de hand van de meester prijsgeven en die tegelijk elk op zich staan. Je herkent in alles de individuele stijl en bent steeds benieuwd naar hoe een volgend verhaal zich zal ontvouwen. En inderdaad, die beleving draagt deze langspeler ook in zich. Hoezeer je bij een boek met korte verhalen misschien geneigd bent het boek tussendoor eens weg te leggen om naderhand verder te lezen, zijn de zesentwintig nummers op het album zo afwisselend dat je je opeens realiseert dat de respectievelijke schijfjes hun rondje al helemaal doorlopen hebben en dat het tijd is voor een nieuwe draaibeurt of wissel van het schijfje.

Afwisselend in lengte van nummers, van net geen anderhalve minuut naar bijna elf minuten, van korte sfeervolle tracks als Domani en Cambrini of de poëzie van Lied Van De Twee Bomen en de jazzy tonen van A Letter To Paul Bley kun je zomaar in het, licht naar Nits neigende intro van het lange Argante terecht komen. Het is een compositie die op zich al bijna een reis in zich draagt. Egbert weet in elk geval hoe hij afwisseling in muziek weet aan te brengen en, zelfs in dit soms wat uitbundige nummer, gaat hij nooit ‘over the top’. Een reis met vergezichten en rustpunten, zo zou je het nummer misschien nog het beste kunnen omschrijven. Het is een nummer dat je zo pakt dat je zelf wel piano wil leren spelen. Alleen, zo ontspannen flanerend als Egbert de muziek laat klinken, zo complex zal het ongetwijfeld zijn om die natuurlijke souplesse in je spel op te nemen, ervan uitgaande dat je pianolessen in elk geval vruchten afwerpen. Het titelnummer en de interpretatie van Rock Me Amadeus maken dat het eerbetoon recht doet aan Hans Hölzer. Beide worden met aandacht en warmte gebracht.

Met smaakvol, licht en verfijnd spel, met composities die alle een eigen verhaal vertellen, die afwisselend bewegen van jazz naar klassieke invloeden, via bijna verbeelde soundtracks naar aanzetten voor progressieve rock of dwars door dat alles heen, neemt Egbert je over het hele album bij de hand en geeft hij je een muzikale inkijk in wat hem omringt. Dit is een mooi album om als eerste kennismaking met Egbert te ervaren, als je hem wel al kent, is dit een fraaie staalkaart van de variëteit die de piano aan muziek in zich heeft. Als je jezelf los kunt maken van de muziek waar je je doorgaans op richt en je bent in voor een ontdekking, laat dan deze kleurrijke toonzetting van zwart en wit je oren maar eens strelen. Misschien is het voor jou dan ook aanleiding eens wat dieper te duiken in het al rijke oeuvre van de sympathieke Limburgse pianist.

Tracklisting Falco:

Falco 1:

  1. Domani
  2. Mansueto
  3. No Grace Notes (First Take)
  4. Lied Van De Twee Bomen
  5. Nica Dee
  6. Argante
  7. Falco
  8. Cambrini
  9. Ludi’s Lineage
  10. A Letter To Paul Bley
  11. Rock Me Amadeus
  12. Irv’s Present
  13. Wait, It’s Just A Ride
  14. Glenndorado
  15. Magda Sehlig

Falco 2:

  1. The Space Between My Thoughts
  2. Satie Walsje
  3. A Path
  4. Maktub
  5. De Draaglijke Lichtheid
  6. Journey For Two
  7. Eine Tolle Sache
  8. De Journalist
  9. A Course
  10. No Grace Notes (Second Take)
  11. J’Entend Ton Coeur (Falco Reprise)