×

Interview

02 maart 2017

Cross-linx, samenwerkingen en muzikale groei van Ane Brun

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Label: V2 Records

Take Root, Naked Song, Into The Great Wide Open, Lowlands, mee op tour met Peter Gabriel en meerdere keren een eigen tour als headliner. De Noorse Ane Brun is, waar ze komt, dus ook in Nederland graag gezien en gehoord. Intimiteit en intensiteit van optredens en steeds de beleving van muziek op haar eigen wijze weten te brengen, daar staat een optreden van Ane Brun garant voor. Van de singer-songwriter die in 2003 haar debuut uitbracht, zonder dat ze het idee had dat een loopbaan in de muziek ooit voor haar in de sterren geschreven stond, naar de internationaal gevierde zangeres die ze nu is, zelfverzekerd,  zichzelf en nog steeds ontdekkend. Haar laatste album When I’m Free getuigt van die levenshouding.

Hoe haar groei zou zijn, was misschien al vroeg duidelijk voor de mensen die haar op 23 november 2008 zagen optreden in Eindhoven. Die avond gaf ze, samen met Ólafur Arnalds en Teitur een historisch concert in het Muziekgebouw Frits Philips. Strings Over Scandinavia heette het programma die avond. Alle drie nu internationaal vermaard. Nu is ze terug op die plek. Aan de vooravond van wat belooft een mooie editie van het Cross-Linx  Festival te worden, spreekt Written in Music haar in Eindhoven. Centraal in het gesprek: de samenwerking van Ane met Zapp4, het Nederlandse strijkkwartet dat muzikale uitdagingen niet uit de weg gaat en dat haar dit jaar bij Cross-Linx zal begeleiden.

WiM: Fijn deze kans te krijgen je te spreken. Je bent net terug van een tour in Australië en je mag nu weer op pad. Hoe gaat het met je? Het gaat goed met me. Ik vind fijn om weer terug te zijn in Stockholm te zijn en te werken aan een aantal muzikale projecten, om daar weer mee bezig te zijn, om die ook naar een afronding te kunnen brengen. Ik heb veel getourd de laatste jaren, dus het is fijn nu tijd thuis te hebben. Niet alleen om aan die muzikale projecten te werken, maar ook persoonlijk.

Ik heb wat uiteenlopende zaken waar ik in muzikale zin mee bezig ben. Ik werk aan muziek voor theater en film en ik heb ook door de jaren een aantal covers opgenomen. Dat moet resulteren in aan een heel album. Eigenlijk een beetje als zijproject en ja, het is leuk om te doen. Maar ook meer dan leuk. Dat wil ik dit voorjaar afronden. Daarnaast schrijf ik nieuwe nummers. Maar ik denk dat het opnemen daarvan aan de beurt is als het coveralbum afgerond is. Het maken van een coveralbum, dat kwam een beetje vanzelf tot stand. Ik had al wat covers opgenomen toen ik me realiseerde dat, als ik er nog een paar extra tracks aan toevoegde, er een heel album zou liggen. Daar heb ik het afgelopen jaar aan gewerkt.ane-brun16826

WiM: Hoe kies je de nummers uit die jij van je eigen kleur en geluid wil voorzien? Eigenlijk is dat willekeurig en nogal uiteenlopend. Ik kan een nummer op de radio horen en kijken of de teksten bij me passen, kijken of er een versie is die ik mooi vind en soms kan het zijn dat ik het idee heb van een specifieke artiest iets te willen doen. Dan zoek ik een nummer van die artiest dat bij mij past. Het kan ook zijn dat iemand me een nummer aanraadt en dat ik het dan oppak.

WiM: Ik hoorde jouw versie van Make You Feel My Love, ook door Adele gezongen. Ja, het is geen nummer van Adele, het is van Bob Dylan. Ik zong het voor een vriend, eigenlijk al twee jaar geleden, omdat hij een grote liefhebber van de muziek van Bob is. Ik realiseerde me later pas dat Adele het ook gezongen had en toen er in Zweden een televisieshow was naar aanleiding van de uitreiking van de Nobelprijs, zong ik dit lied. Het grappige is dat veel mensen denken dat het van Adele is en ja, je bent dus niet de enige als je je daarin vergist.

WiM: Je brengt het heel subtiel en gevoelig. Hoe vul jij de covers in? Ik zoek naar de teksten, naar hoe de akkoorden van een nummer en ik blijf zoveel mogelijk weg van het luisteren van het origineel. Ik wil het vooral in mijn hoofd kunnen horen, hoe klinkt het nummer als ik het me eigen maak. Wat wordt het dan voor nummer? Een nummer van Arcade Fire bijvoorbeeld krijgt in mijn uitvoering bijvoorbeeld een gitaarbegeleiding omdat ik het in mijn hoofd zo beleef. En dat kan in het origineel iets heel anders zijn geweest. Misschien wel keyboards. Ik volg het beeld van het nummer zoals ik het beleef. Ik probeer ook steeds de teksten anders te brengen dan in het origineel. Misschien vooral in oudere nummers, nummers, liefdesliedjes uit de jaren negentig vooral. Het is mooi om die heel anders te laten klinken dan zoals ze origineel gemaakt waren.

WiM: Dat lukte je ook met Big In Japan, al was dat geen liefdeslied; je weet zo’n nummer dan echt naar jouw hand te zetten. Dank je wel.

ane-brun-bln-e1418462537827

WiM: Cross-Linx, een festival waar twee muzikale werelden een duet met elkaar aangaan. Hoe kijk je ernaar? Hoe vind je het om er headliner te zijn? Ik ben er trots op dat ik de hoofdact ben. Ik zag de poster en vond dat erg leuk. Ik heb wel vaker dergelijke crossovers gedaan. Dat is voor mij niet vreemd. Toen ze mij vroegen en toen ik wist dat ik de tijd had, was het geen moeilijke beslissing want ik vind het heerlijk om dit soort samenwerkingen in te vullen. Het is interessant om mijn muziek in een ander arrangement te horen. Dat heb ik al vaker mogen ervaren. En Zapp4 vind ik echt erg goed.

WiM: Kende je Cross-Linx als festival al? Dat weet ik niet zeker. Ik heb al eerder iets vergelijkbaars gedaan, in Nederland. Dat moet jaren geleden geweest zijn. (Mogelijk bedoelde Ane het in de inleiding genoemde Strings Over Scandinavia uit 2008. –red.)  Ik heb gezien wie er allemaal meespeelt en dat ziet er veelbelovend en interessant uit.

WiM: Welke verwachtingen heb je van de avonden? We hebben gerepeteerd. Dus nu heb ik wel een beeld van wat ik kan verwachten –lacht-. Daar had ik eerst niet zo’n beeld van. Het wordt mooi in al die fraaie zalen. Het kwartet en ik, wij zijn degenen die er op het podium staan. Niet meer. Het wordt intiem, tegelijk is het soms erg krachtig. De arrangementen zijn soms sober, dan weer krachtig. Dat wordt interessant. Daarnaast: we staan laat geprogrammeerd, dus het wordt wel speciaal.

WiM: Heb je de arrangementen van tevoren gehoord? Ik heb midi-bestanden gehad van de arrangementen, die geven ongeveer een beeld. In de repetities en op het podium komt de muziek echt tot leven.

WiM: Wat vind je het spannendst aan deze avonden? Ik kijk naar alle optredens altijd uit. Wat interessant is, is dat het nieuw is voor mij, in de manier waarop we het nu gaan uitvoeren. Ik moet, vanwege de arrangementen, wel een beetje op mijn tenen lopen, mijn best doen. En dat vind ik mooi. Het vraagt meer aandacht, meer focus van me. Ik vind het mooi dat ik dat kan brengen. Als je een lange tour doet met dezelfde band, dan ken je de ins en outs. Natuurlijk, dat is ook leuk. Je gaat afwisselen in de nummers. Maar dit vraagt meer van mij. En dat vind ik mooi.

WiM: Nu we het over die arrangementen in hebben. In Australië speelde je weer met enkel piano en gitaar. Hoe was het voor jou om dat te doen? Ik doe dat eigenlijk wel vaker. Het is niet iets dat nieuw voor mij is. Ik speel nog vaak akoestisch en voor mij blijft dat de basis van mijn muziek.

WiM: Hoe kijk je naar je ontwikkeling door de tijd heen? Vanaf je debuut naar de Ane die tourde met Peter Gabriel, dat, is, als je dat als ijkpunten neemt, een hele transformatie. Het is geleidelijk gegaan. Als je je bedenkt dat mijn debuut in 2003 uitkwam en ik in 2010 met Peter tourde, dan zitten daar zeven jaren tussen met veel optredens, met veel festivals. Natuurlijk zit er een groot verschil in. Je staat opeens voor heel andere bezoekerstallen of imposante festivals. Dat is wel zo. Ik ben in dat alles wel mezelf gebleven. De grote optredens daagden mij wel uit. Ik leerde meer durven, leerde meer van mezelf te laten zien, leerde me meer te laten horen.

indexWiM: Kende je Zapp4 al? Hoe kijk je naar jouw samenwerking met hen? De uitnodiging voor Cross-Linx kwam van hen. Ik kende hen niet. Maar ik zocht hen op. Wat ik hoorde, sprak me aan. Ze zijn anders dan andere klassieke muzikanten. Ze zoeken de improvisatie. Ik kon tijdens de repetitie merken dat ze zich vrij bewegen in de muziek en ze zijn zeer bedreven in wat ze doen.  Het is mooi dat ze die combinatie in huis hebben: vrijheid in het spelen en een grote speelvaardigheid. Dat vind ik erg interessant.

WiM: Wat kunnen we qua muziek verwachten? Een combinatie van werk van zowel van jou als van Zapp4? Het worden bewerkingen van mijn eigen nummers en van een aantal covers. De meeste arrangementen zullen van hun hand zijn, sommige kenden al eerder een bewerking. Daar hebben we in een aantal gevallen ook voor gekozen.

WiM: Wat kun je zeggen over hoe jullie voorbereidingen zijn gegaan? In hoeverre zaten daar voor jou al verrassingen in? We hebben elkaar pas gisteren ontmoet en gerepeteerd. Ja, het meest verrassend is wel dat ze zijn zoals ze zijn. Ze zijn erg goed. En ze kunnen zo makkelijk improviseren en vrij spelen. Het ging bij het repeteren ook erg vanzelf. Dat was erg fijn ook.

WiM: In hoeverre zou je je kunnen voorstellen dat deze samenwerking voor deze avonden ook leidt tot meer samen doen? Lacht. We hebben elkaar net gisteren voor het eerst ontmoet. Dat weet ik niet. Vraag het nog maar eens over een week.

WiM: Wat kun je in het algemeen zeggen over de manier waarop je samenwerkingen tot stand komen? Dat wisselt. In Zweden, als ik er weer terug ben, dan doe ik drie optredens met het radio-philharmonisch orkest. Als het gaat om samenwerken met een orkest, dan zijn zij het meestal die mij vragen. Hun programma’s liggen vaak al lang vooruit gepland vast. Als het gaat om artiesten of bands, vraag ik het wel vaker. Dat hangt er ook vanaf. Ik houd er erg van, van samenwerken met andere mensen. Het is voor mij erg belangrijk; het sluit aan op de sociale kant van mijn karakter. Ik houd er erg van alleen te werken, gewoon in mijn eigen bubbel te zijn, te reflecteren. Tegelijk, ik werk eraan om meer met anderen te schrijven. Die samenwerkingen stimuleren mij ook in mijn muzikale groei. Ik heb nooit een conservatoriumopleiding gevolgd en heb me dus veel zelf aangeleerd. In de verschillende samenwerkingen die ik gedaan heb door de jaren, met al die verschillende mensen, daar heb ik wel veel van geleerd.

WiM: Hoe zie jij jezelf in je ontwikkeling? Je hebt al veel bereikt in creatief opzicht. Waar zou je je nog meer in willen bekwamen? Ik mag hopen dat ik nog niet mijn top bereikt heb. -Lacht- Ik wil echt wel beter piano spelen dan dat ik nu doe. Ik beheers het wel, maar daar kan ik nog wel in groeien. Ik zou ook wel strijkarrangementen willen kunnen maken. En, wat ik nu ga doen, is me verdiepen in de elektrische gitaar. Ik speel altijd akoestisch, maar wat zou ik kunnen doen met een elektrische gitaar? Hoe past die bij mij? Hoe zet ik die in voor de muziek zoals ik die maak? Daar wil ik graag meer van ontdekken. Voor mij is het ontdekken als het gaat om de elektrische gitaar en alle effecten die er bij zitten, voor wat betreft de piano is het vooral spelen en spelen. En als het om arrangementen gaat, ja, dat moet ik echt leren van iemand die me dat bij kan brengen. Het kan allemaal bijdragen aan inspiratie voor nieuwe muziek.anebrun-tonbruket_1

WiM: Over samenwerking gesproken: het was mooi vorig jaar je stem te horen in het nummer Nazare op het album High As The Sun van Haty Haty, een mooi samengaan van jouw stem met die van Johannes Sigmund. In hoeverre kunnen we van jullie samenwerking nog meer verwachten? We speelden samen bij Lowlands, toen hij daar optrad. We komen elkaar wel vaker tegen bij festivals en omdat we dezelfde platenmaatschappij hebben, gebeurt dat wel eens. Of er ooit meer in zit, dat weet ik niet. We zongen dit nummer los van elkaar in, maar met het eindresultaat dat ik hoorde, vond ik het mooi geworden.

WiM: We spraken in het begin al over covers en hoe je die kiest. Iets in die nummers spreekt je dan aan. Dat brengt me bij de vraag waar je over het algemeen je inspiratie vandaan haalt. Het is voor mij heel indirect. Ik luister veel naar muziek, vul mijn hoofd met muziek, maar wat er aan muziek ontstaat, dat gebeurt daar. Het is veel meer een heel natuurlijk proces dat maakt dat dat er is. Het is niet heel direct. Ik luister ook naar klassieke muziek en soms kan een stukje van de sound van zo’n orkest al iets bij me losmaken. Dat kan de basis zijn voor wat later een baslijn wordt of iets heel anders. Als het op teksten aankomt, dan zijn het gedachten die bij me opkomen, min of meer filosofische bespiegelingen die ik opschrijf. Ook dat gaat soms heel erg vanzelf.

Natuur speelt voor mij ook wel een rol in de muziek die ik maak. Maar ook dat gaat voor mij indirect en vanzelf. Ik ga niet zitten en bedenk me dan dat ik ga schrijven over een bepaalde weeromstandigheid of een specifiek iets uit de omgeving. Ik kom uit een land met typische karakteristieken, grilligheid, weerbarstigheid. Ik roep dat niet bewust op. Het kan doorklinken. En dan laat het ook wel iets zien van de mens die je bent.

Heel veel mensen schrijven over andere mensen, anderen kijken ook naar binnen en schrijven daarover. Het heeft veel te maken misschien met hoezeer je aan zelfreflectie doet. Past dat bij je of niet? Dat zijn heel verschillende aspecten van het schrijven.

WiM: Wat zou je nog willen meegeven aan de bezoekers van Cross-Linx of aan de mensen die het nog niet zeker weten? Je gaat een mooi concert meemaken in de tijd die wij met jullie delen. Er is daarnaast zoveel meer dat je kunt gaan zien! Zoveel muziek! De tijd die wij spelen, krijg je een optreden met rustige arrangementen en intimiteit, rare, funky en bombastische arrangementen. Het wordt anders. Dat staat vast. Je gaat arrangementen horen die misschien wat vreemd lijken, maar dat vind ik juist leuk. En Zapp4 is zó goed. En dat vind ik erg leuk. Je zult er geen spijt van hebben als je naar een van de avonden komt.

WiM: Dank je wel voor je tijd. Veel succes en plezier met de optredens. Written komt naar je kijken in de Oosterpoort in Groningen.

**Cross-linx tourt vanaf vandaag door Nederland en doet vrijdag 3 maart de Oosterpoort in Groningen aan.