×

Recensie

Pop

24 mei 2019

Cold Showers

Motionless

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Dais

Motionless Cold Showers Pop 3 Cold Showers – Motionless Written in Music https://writteninmusic.com

Sinds de opkomst van bands als Bauhaus, Echo & the Bunnymen en The Sisters Of Mercy heeft de gothic zich als een stevig op zichzelf staande subcultuur van de postpunk ontwikkeld. Zo sterk zelfs dat de daaruit voortkomende darkwave en coldwave in de jaren 90 meer aanzien dan de hoofdleveranciers krijgen. Ondertussen is dat beeld sterk veranderd, maar blijven gothic acts stabiel op de achtergrond actief. Getuige het aanbod is er nog steeds vraag naar festivals voor deze doelgroep, en nemen gevestigde namen vaak meerdere support acts mee op tournee. Het vanuit Los Angeles opererende Cold Showers heeft ondertussen de opnames van hun derde plaat Motionless afgerond, en laat tien nieuwe songs op het alsmaar hongerige donker geklede publiek los. Met hun nieuwe plaat blijven ze de fans trouw, en zetten ze met shoegazer elementen de ontwikkelde muziek door. Geen grote veranderingen dus, maar een mooi herkenbaar geluid.

Op Untitled overheerst het luidruchtige benauwende van wereldstad Los Angeles. Door de politiesirenes en overvliegende helikopters belandt je in een real life soap, met de metropool als hoofdpersoon. Communicerend met camera’s in de aanslag om alles op beeld vast te leggen. Het koude oorlog gevoel wordt op een treffende wijze aan het net zo rumoerige heden gelinkt. De donkere rondcirkelende bas dompelt je bij Tomorrow Will Come onder in de donkere Cold Showers wereld. Zanger Jonathan Weinberg geeft een eigen invulling aan het geheel, zonder zijn leermeesters uit het oog te verliezen. Zijn stem mist wel de kenmerkende rakende overtuigingskracht. Dat het deprimerende nachtleven een parallel met het bruisende dag gebeuren vormt, horen we op Motionless terug. Los Angeles is al decennia lang in een stagnerende ontwikkeling gevangen. Nog steeds overheerst het kansloze werkeloze muzikanten en filmsterren bestaan. Deze decadentie en het zinloze vooruitzicht wordt treffend verwoord.

Of Cold Showers zich bewust is van het cynisme dat ze met hun gedateerde sound uitstralen, betwijfel ik. Maar het staat hierdoor voor een conservatieve blik op de wereld symbool. Daar veranderen de luchtige Shine klanken, ondanks het meer positieve karakter, weinig aan. Door het opzwepende drum en pianogepingel in Measured Man geven ze er hoopvolle twist aan, maar na de Motionless dreampop gaan we weer de ijzige diepte in. Voor de zanger een verademing, vocaal ligt de duistere grafstemming meer in zijn straatje. Bij de destructieve opbouw van de songs past een meer verontrustende voordrager, dit brengen ze met vlagen in het verstikkende Faith over. De Sandy Rogers Black Sidewalk cover wijkt door het popgehalte en Emily Rose Epstein zang erg van de overige tracks af. Wat Weinberg niet oproept, lukt haar dus wel. Voor navelstaarders met ontplofte haardos en overdosering aan zwarte make-up zal het allemaal niet veel uitmaken. Muzikaal gezien zit er genoeg potentie in om de nachten al dansend te beleven.



  1. Tomorrow Will Come
  2. Shine
  3. Measured Man
  4. Motionless
  5. Sinking World
  6. Faith
  7. Dismiss
  8. Every Day On My Head