Ten tijde van de doorbraak in Nederland bestond Clannad al dertien jaar en was hun eerste album al tien jaar oud. Dat was in de zomer van 1983, toen de VPRO de film Harry’s Game uitzond en enkele deejay’s (Veronica’s Erik de Zwart als eerste) het thema uit die film nog dezelfde week begonnen te draaien op de radio. Theme From Harry’s Game was zo anders dan wat er in die tijd in de hitparades kwam dat het juist daardoor extra opviel. Vergelijk het effect maar met Troy van Sinéad O’Connor een paar jaar later.

Niet dat Clannad daarna een hitmachine werd, via In A Lifetime (1985, samen met Bono) scoorden ze nog wel een grote hit, terwijl ook voormalig Clannad-zangeres Enya een bekende naam werd. Clannad bleef tot eind jaren negentig platen maken.

Het album Nádúr (gaelic voor natuur) is het eerste sinds 1989 dat is gemaakt door de oerbezetting van zangeres/harpiste Moja Brennan, haar broers Ciarán en Pól en hun ooms Noel en Pádraig Duggan. In de dertien tracks (elf door de leden zelf geschreven, twee bewerkte traditionals) laat de groep een geluid horen dat voor de oude following vertrouwd klinkt. Soms dromerig, soms enigszins spookachtig, op andere momenten feeëriek. In de vierde track lijkt het even alsof Clannad een cover doet van Speed Of Sound van Coldplay, maar dat kan Clannad niet worden kwalijk genomen. Het betreft hier hun bewerking van de traditional Turas Dhómhsa Chon Na Galldachd. En als die op Speed Of Sound lijkt, dat is het waarschijnlijk eerder andersom.

Tussen het vorige album van dit vijftal en het nieuwe zit, voor de groep in deze samenstelling, een pauze van 24 jaar. Nu kun je van muzikanten van pensioengerechtigde leeftijd niet al te veel muzikale vernieuwingsdrang meer verwachten, maar het vijftal is wel erg blijven hangen in de combinatie van een typisch Ierse sound (whistle, fluit, harp) met een jaren tachtig-sausje er overheen. Maar dat is misschien teveel de mening van een criticus die de plaat beoordeelt als ‘gewoon een nieuw album’. Wees, als je het van de zonnige kant wilt zien, vooral blij dat de originele Clannad-bezetting weer bij elkaar is gekropen en dat deze familie-band, die in 1973 debuteerde, anno 2013 gewoon weer een cd heeft weten te maken. Dat die plaat dan niet zoveel toevoegt aan wat Clannad al maakte, zal veel geïnteresseerden worst zijn.