Met haar androgyne verschijning cultiveert deze dame weliswaar haar identiteit als genderqueer en haar songwerk wordt in radicaal feministische kringen ten zeerste geapprecieerd maar de thematiek in haar repertoire snijdt eerder de interactie aan bij een relatie en de onvermijdelijke problematische aspecten dan expliciet geëngageerde standpunten.

Pureka test als tiener haar songwerk uit in de plaatselijke koffiehuizen van Northampton, Massashusetts waar ze later microbiologie studeert. Ze opteert uiteindelijk voor een muzikale loopbaan die ondertussen twee epeetjes en drie langspelers omvat. Zo kunnen we nu ruim vijf jaar na How I Learned To See In The Dark luisteren naar Back In The Ring. De titel suggereert zowel een artistieke rehabilitatie als de onderwerpen die in haar songwerk aan bod komen, de wil om te vechten tegen innerlijke kwelduivels maar ook voluit de strijd aan binden met de problemen die in een relatie opduiken.

Na het strijdvaardige titelnummer belanden we in een meer intimistische semi-akoestische setting  met breekbaar songwerk als Holy , een knap meeslepend Blind Man Waltz, Bell Jar en Midwest. Songs die van verstild gefluister aanzwellen tot spannende passages waarin Pureka de registers opentrekt met haar prachtige stemtimbre dat wel eens met Patty Griffin wordt vergeleken, ook met Gillian Welch en Michelle Shocked zijn er paralellen.

De begeleiding volgt dezelfde weg na een start met akoestische gitaar komen daar naast bas en drums een melancholische viool bij. In Silent Movie is dat een rauwe, vervormde elektrische gitaar terwijl de vibrerende zang haar stembereik nog eens illustreert in Cabin Fever dat evenals de overige songs bij iedere luistersessie groeit.

Het wordt de hoogste tijd dat deze dame, die tegenwoordig in Portland Oregon resideert en thuishoort in het rijtje van de eerder vernoemde rootsdiva’s, de appreciatie krijgt die haar illustere collega’s te beurt valt.