×

Recensie

Pop

27 juli 2019

Canvas Blanco

Exilio

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: roomservicemusic

Exilio Canvas Blanco Pop 4 Canvas Blanco – Exilio Written in Music https://writteninmusic.com

In 2015 bracht Canvas Blanco het debuutalbum Call Me Lucky Fat Or Skinny uit. Dat album werd toen al over een brede lijn positief ontvangen. Smaakvolle composities gebracht met authentieke instrumenten en vooral met de notie dat de muziek voorop stond. Verhalende liedjes die je als luisteraar meenamen, waarin je je kon verliezen. Het nieuwe album van de band rondom Jozua Koffeman landde gelukkig ook hier. Een reis door de tijd enerzijds, een reis door beleving van muziek anderzijds met daarbij steeds de gedachte: hoe mooi is dit?

Het begint al bij de ronduit prachtige presentatie van het dubbelalbum. Gewoon, uitgebracht op vinyl. En hoe. In een mooi ontworpen hoes gestoken, waar Jedi Noordegraaf verantwoordelijk voor is, met klaphoes, vinden we de twee transparant groene elpees. De eerste klap is een daalder waard, zo wil het spreekwoord. En met de prachtige hoes en elpeeverschijning komt Exilio meteen als een komeet je universum binnen. En dan de notie dat we te maken hebben met een conceptalbum. Conceptalbums, waren dat niet van die relikwieën uit de tijd van de progdinosaurussen? En waren die niet met die stroming ooit in de jaren Zeventig ten onder gegaan? Niet zo eng denken, dat helpt bij Canvas Blanco. Sterker, je open stellen is juist wat Exilio van je vraagt als je de muzikale reis met de band aangaat. Ben je er klaar voor? Check dan even de symbolen die aangeven welke volgorde je dient aan te houden bij het afspelen van de elpees en we kunnen op pad. Op pad met Sam Towyer, de moderne achterneef van de held wiens leven beschreven werd door Mark Twain.

Heerlijk hoe bij subtiel gebruik van elektronica een voice over de inleiding van het verhaal van Sam brengt. In de beste traditie van Jeff Wayne’s The War Of The Worlds brengt de verteller ons onderweg. Benieuwd waar het verhaal van de net niet perfecte kloon Sam ons brengt en vooral ook, hoe de band dat muzikaal  vormgeeft. De band kiest daarbij vooral voor haar eigen sound, Europicana, niet zozeer een Europese tegenhanger van Americana, maar een eigen vrije mengeling van eigentijdse Europese muzikale invloeden en van hedendaags Americana geluid. Hoe overtuigd dat misschien ook klinkt van eigen capaciteiten, de band is hierin ook meer dan thuis. Jozua Koffeman en zijn collega’s in de band voegen daar op dit album subtiel en gepast het gebruik van elektronica aan toe en ze zetten, met deze dubbelaar onder de arm, zich zelf en Europicana aardig op de kaart. Het verhaal van het album ontvouwt zich over 18 nummers en het is mooi dat de band daarin steeds afwisselend klinkt.

Luisterend naar het verhaal van Sam en zijn ontdekkingsreis door het universum, niet al te ver in tijd van nu, komt de vraag op hoe het album tot stand is gekomen: de nummers sluiten zo perfect op elkaar aan en het voelt tegelijkertijd zo los en vanzelfsprekend dat de nummers misschien nog wel het meest jammend tot stand zijn gekomen en al snel in de volgorde landden die we nu op het album terug horen. Misschien was het ook wel een heel bewust en weloverwogen ontwikkeltraject dat de band veel tijd kostte en waar uiteindelijk een heel losse en vrije sound uit gevolgd is. Hoe het ook zij, de wat mysterieuze spoken word introductie In The Not Too Distant Future introduceert Sam bij ons waarna de jonge maar niet zo perfecte kloon nader met ons kennis maakt in I Made It Up en in Read Me Stories. De eerste kant neemt je meteen me in het verhaal van Sam. Heerlijke muziek, waarin de zang van Jozua Koffeman centraal staat te midden van uiteenlopende instrumentatie. I Made It Up in een wat rustiger tempo dan Read Me Stories waarin de pedal steel guitar zeer fraaie accenten in het hele nummer zet en waarvan je je alleen maar kunt voorstellen dat ze live uiterst sterk moeten overkomen: de studioversies weten je al te pakken. Heerlijke tempowisselingen in Read Me Stories met een fraai einde. Daarna A Kiddo’s Guide dat zich ook al nestelt in je hoofd. Mooi ook dat de binnenhoezen van de dubbelelpee voorzien zijn van de teksten. Je maakt zo een tijdreis naar de jaren Zeventig van de vorige eeuw waarin elpeehoezen en binnenhoezen kunstwerkjes op zich waren. Mooi dat Canvas Blanco dat met deze release terugbrengt.

Kant twee opent met het vrijwel instrumentale Entrada Exilio waarin de band heerlijk losgaat en Jozua zingt zonder daarbij teksten ten gehore te brengen. Outside The Room Of Quiet combineert heerlijke Americana invloeden aan Europese invloeden en laat zo in optima forma horen hoe Canvas Blanco een eigen geluid weet te ontwikkelen. Hoe mooi is daarna Time-Space Rarity? Een fraai contrast met de gejaagdheid van het nummer eraan voorafgaand. Klein gehouden met subtiele elektronica ook hier. Wat moet het mooi zijn geweest dit album te schrijven! Een verhaal opgetekend in liedjes en daarbij dan ook nog eens die liedjes alle op zich muzikale kleinoden laten zijn. Erg fraai! Een heerlijk basloopje opent Story Dust en, dat is ook wel het mooie van Canvas Blanco, de stemming van de hoofdpersoon wisselt ook perfect af in de stem van Jozua. Weer een sfeervol nummer waarin Canvas Blanco alle registers opentrekt voor filmische muziek en dat erg goed weet neer te zetten. Wat zeker vermelding verdient, zijn de geweldige drum- en percussie openingen waar een groot aantal van de nummers mee opent. Robbert Deurloo is daar, samen met Jozua Koffeman, voor verantwoordelijk en zeker ook bij het weergaloze en klein gehouden Security Blanket is het de percussie die bij de opening van de track aandacht naar zich toetrekt. Jazeker, als we dan verder gaan naar de tweede elpee en daar openingsnummer Silly Boy horen, is het weer de percussie die aandacht vraagt.

Maar natuurlijk zijn het niet slechts Jozua (zang, gitaar en percussie) en Robbert (drums en uiteenlopende percussie) die de dubbelaar zo’n succes maken. Arjan de Wit speelt akoestische en elektrische gitaar en zorgt voor de prachtige pedal steel, autoharp en ook zang. Jozua Dieleman verzorgt het toetsenspel op orgel, synthesizer en keyboards en bespeelt daarnaast het hakkebord en zingt eveneens. Oscar Lagerström speelt de baspartijen en speelt ook het orgel. Naast deze mannen droeg nog een aantal gasten bij aan Exilio.

Exilio is een pracht van een muzikale reis, een ontdekkingstocht van wat er niet maakbaar wil en kan zijn in een wereld die maakbaarheid voorschrijft, in een wereld waarin perfecte klonen de norm zijn en waar afwijkingen niet thuis lijken te horen, misschien is het in die zin wel een coming of age voor de niet geheel perfecte kloon. Hij ziet immers het imperfecte van perfectie, ziet de strijd tussen vrijheid en perfectie en wil daarin zijn eigen weg kunnen vinden, met alle gevaren die daaraan verbonden zijn. In achttien nummers neemt Canvas Blanco ons mee in de wereld van Sam Towyer. Het is de kracht van de band die hier als hechte eenheid klinkt dat ze dit verhaal buitengewoon boeiend weten te brengen. Hoewel vrijwel alle teksten van de hand van Jozua Koffeman zijn, heeft de band de muziek samen geschreven. Liet het debuut al een band horen die sterk was op haar eigen terrein, Exilio heeft zoveel diversiteit, eigenheid en kwaliteit dat de band onder muziekliefhebbers meer dan terecht aandacht verdient. Exilio staat garant voor een heerlijk muzikaal optreden. De albumpresentatie maakte dat meteen al duidelijk. Topalbum!

Tracklisting Exilio (vinyl):
Kant 1:

  1. In The Not Too Distant Future
  2. I Made It Up
  3. Read Me Stories
  4. A Kiddo’s Guide

Kant 2:

  1. Entrada Exilio
  2. Outside The Room Of Quiet
  3. Time-Space Rarity
  4. Story Dust
  5. Security Blanket

Kant 3:

  1. Silly Boy
  2. Babble-On
  3. Past Watch
  4. Initiation Day
  5. Vortexilio

Kant 4:

  1. High Rise Down Time
  2. Image Intimacy
  3. Beastly
  4. The Cyberweight Redemption Waltz