Halverwege de jaren 70 was daar ineens Boz Scaggs die met zijn album Silk Degrees precies op de juiste plek en op de juiste tijd bleek te zijn. Het album bood onversneden, erg lekkere rhythm & blues met heel veel soul. De legendarische composities, de geweldige muzikanten en Scaggs mooie rasperige stemgeluid klinken trouwens nog steeds als een klok.

Scaggs leerde zichzelf vanaf zijn 12de gitaar spelen en begon daarna al snel allerlei bandjes met jeugdvriend Steve Miller. Maar nadat zijn opleiding voldaan was vertrok hij al snel naar London om zich daar in de boeiende muziekscene onder te dompelen. Daar speelde hij in diverse bands en nam zijn eerste solo album ‘Boz’ op. Het album verkocht echter slecht en Scaggs keerde terug naar Amerika en belde zijn vriend Miller op. Die had ondertussen zijn Steve Miller Band opgericht en vroeg Scaggs in zijn band te komen. De samenwerking werkte weer als vanouds en zo is Scaggs op de eerste 2 SMG albums te horen voordat hij uiteindelijk weer solo gaat. De albums verkopen redelijk goed. Mede ook door geweldige gasten als Duane Allman ( de veel te vroeg overleden legendarische slide gitarist van The Allman Brothers Band) en de Muscle Shoals Rhythm Section (de studioband van alle legendarische Stax opnamen).

De onverwacht grote doorbraak komt echter met zijn, inmiddels al, 7de solo album Silk Degrees. Voorafgaand aan de grandioze single What Can I Say (waarvan de opname, zeg maar clip, wekenlang niet van de tv af te slaan is. De clip laat Scaggs stoer met zijn gitaar voor een groot orkest, volledig in het wit, zien en imponeert nog steeds) blijkt eerst Amerika helemaal te gaan voor de artiest die er zo lang op gewacht heeft. Al snel gaat de gehele wereld om. Al snel worden ook de singles Lowdown (wat een ongelooflijke knaller blijft dat toch!) en Lido Shuffle dikke hits. Op het album heeft hij de jonge muzikanten Jeff Porcaro en David Paich (die inderdaad later Toto startten) in zijn begeleidingsband zitten en dat is mede de basis voor het succes. Paich schrijft mee aan vele tracks, sowieso alle singles, en laat dus een nadrukkelijk stempel achter. Porcaro met zijn indrukwekkende drumwerk niet minder. Maar natuurlijk zijn het ook hier de songs die het doen. Badend in een heerlijk bad van soul en rhythm & blues heeft Scaggs zijn songs van geweldige popmelodieën voorzien die met veel emotie en power worden gebracht. Naast de singles is ook een track als We’re All Alone een regelrechte klassieker. De song veroverde later in een uitvoering van Rita Coolidge een wereldwijde knaller. Het album staat er vol mee. Miljoenen albums gingen er wereldwijd over de toonbank.

Het album is net in een mooie nieuwe versie verschenen. Het geluid is geweldig opgepoetst, het boekwerk met mooi muziekgeschiedkundig materiaal verrijkt en er zijn 3 live tracks aan toegevoegd. Tjonge…als je die live tracks hoort zou je heel graag even bij dat concert, in The Greek in Los Angeles, geweest zijn. Wat een enthousiasme, klasse en energie komt daar vrij!!!