Alles Blijft Anders is alweer het tiende album van Bløf. De band herpakt zich op deze jubileumplaat, na de druilerige albums Oktober en April, door weer terug te keren naar de energieke poprock sound zoals we die van hen gewend waren, terug naar de basis dus.

Dat pakt regelmatig goed uit op Alles Blijft Anders. De eerste trits nummers maakt de bedoelingen van de band meteen duidelijk.  In Maan En Sterren, de eerste single Wijd Open en Hou Vol Hou Vast knallen de heren er vurig en overtuigend in en is de typische, herkenbare  Bløf-beleving weer ouderwets voelbaar. Alsof ze zelf ook wel in de gaten hadden dat er weer wat peper in hun oeuvre nodig was om hun tweede jeugd, zoals ze deze fase zelf noemen, ook werkelijk te realiseren.

Bløf is en blijft natuurlijk een (h)echte liveband en in dat licht bezien, voegt Alles Blijf Anders genoeg nieuwe nummers en elementen toe om te vlammen op het podium. Het bandgeluid klinkt vaak lekker volvet en hoewel de teksten uiteraard Nederlandstalig zijn, lijkt bij de muziek gekozen te zijn voor een meer internationale aanpak, waarbij men goed geluisterd heeft naar andere grote bands. Het nummer Beter begint bijvoorbeeld met een fraai gitaar-intro dat doet denken aan The Edge van U2 en de instrumentatie van het daaropvolgende Iedereen ademt de sfeer van een Kings Of Leon nummer. Echt helemaal los gaat Bløf in Wat Jij Denkt en Punt, dat zeker live kan uitgroeien tot een publieksfavoriet.

Uiteraard zijn er ook een aantal rustige nummers, al zijn ze behoorlijk in de minderheid. En wellicht juist daarom kunnen we hier nu meer van genieten. We Doen Wat We Kunnen maakt in deze categorie de meeste indruk: ‘je weet dat je tijd niet kunt stoppen/maar we doen wat we kunnen’, klinkt het in dit nummer over verlangen. We willen allemaal wel bepaalde momenten koesteren en deze zo lang mogelijk vasthouden en ervaren, dat maakt het nummer zo herkenbaar.

Absolute hoogtepunt is 21 Gram, dat ongetwijfeld is gebaseerd op de prachtige film 21 Grams uit 2003 van  Alejandro González Iñárritu, met Sean Penn en Naomi Watts in de hoofdrollen. De opbouw en flow van dit nummer is prachtig en de zang van Paskal overtuigend en emotievol!

In navolging van Moke schakelde Bløf Anton Corbijn in voor het artwork van Alles Blijft Anders. De zwart-wit foto’s zijn weer prachtig en roepen goede herinneringen op aan diens werk voor Depeche Mode en U2.

Alles Blijft Anders is zeker niet het beste album van Bløf maar toont wel aan dat de tweede jeugd van de band een veelbelovende (door)start betekent.