De naam Benjamin Clementine lag afgelopen jaar op ieders lippen. De verwachtingen rondom zijn debuutalbum At Least For Now waren torenhoog.

Het verhaal van de Noord-Londenaar die in Parijs op straat als muzikant ontdekt werd, na jaren vaak dakloos, door die stad rondgezworven te hebben sprak heel veel mensen gelijk aan. Op basis van een eerste 6 track-ep en een ijzersterk optreden bij Jools Holland werden de verwachtingen alleen maar opgevoerd. De weinige, soms wat rommelige, solo-optredens die hij vervolgens over de wereld gaf maakten alleen maar nieuwsgieriger.

At Least For Now, zijn debuutalbum, maakt zeer duidelijk dat we met een groots talent te maken hebben. Een talent dat als componist een mooie, vaak dwarse, eigenheid laat horen en als zanger grote indruk maakt met lekker dynamisch dan weer prachtig ingetogen, immer soulful zang. Een zanger ook die tekstueel echt wat te vertellen heeft en daar soms zijn hart bij uithuilt.

At Least For Now is een spannend en muzikaal zeer divers album geworden waarop Clementine zijn volledige muzikale spectrum etaleert. In combinatie met de rijke, perfect geplaatste, arrangementen komt er in zijn stem een souplesse vrij die zijn songs nog aantrekkelijker maken. De excellente albumopener Winston Churchill’s Boy, het zeer fraaie London, Nemesis en het soulfulle Cornerstone beschrijven zijn talent optimaal.