Met Hendra keert Ben Watt, na een lang leven met Everything But The Girl en als DJ en eigenaar van het coole label Buzzin’ Fly, terug als solo artiest. Het album laat nogmaals horen hoe enorm getalenteerd Watt is.

Wat een goed bericht was het om begin van dit jaar te horen dat Ben Watt weer een album op eigen kracht had gemaakt. Het was in 1983 dat hij met North Marine Drive zijn entree in de muziek maakte. Al snel daarna startte hij met levenspartner Tracey Thorn Everything But The Girl (EBTG), dat zich door de jaren heen van erg fijn folkpopduo naar elektronische act ontwikkelde en (zeer terecht) met het super aanstekelijke, door Todd Terry geniaal geremixte, Missing, een wereldhit scoorden. Na het verscheiden van EBTG wijde Watt zijn tijd aan DJ-en en het runnen van Buzzin’ Fly, een label vol warmbloedige house. Ook schreef hij twee erg goede boeken: Het intrigerende Patient over zijn bijna dodelijke ziekte begin jaren 90 en het mooie Romany And Tom over zijn ouders.

Met het zeer fraaie Hendra maakt Watt eens te meer duidelijk wat een geweldig talent hij toch heeft. Door hem omschreven als ‘simply a folk-rock record in an electronic age’ biedt Hendra een introspectieve collectie songs die naast een gevierd componist ook weer een zeer getalenteerd gitarist laten horen. Al heeft hij het subtiele dan weer lekker stuwende leidende gitaarwerk aan de altijd geweldige Bernard Butler (ex-Suede) overgelaten. Hij is de man die elke Watt-song nog meer kleur en sfeer meegeeft. Ewan Pearson, de in Berlijn woonachtige producer, heeft het album een fijn warme productie meegegeven.

Hendra is een mooi gevarieerd album met teksten die gaan over liefde, verlies, leed en andere persoonlijke zaken en Watt heeft meer dan genoeg te vertellen. De zeer eerlijke teksten worden vergezeld door geweldige melodieën die dan weer ingetogen dan weer mooi uitdagend worden gespeeld. De fraaie albumopener Hendra en het tekstueel geweldige The Levels, met een een geweldige David Gilmour op gitaar en backing vocals, zijn songs die gelijk aanspreken. Ook uptempo songs als Forget en vooral Nathanial zijn klassieke Watt-songs.

Dat niemand beter dan Watt de herinnering aan de legendarische John Martyn kan oproepen bewijzen songs als Golden Ratio, The Gun en de wonderbaarlijk mooie albumafsluiter The Heart Is The Mirror. Met een Butler in topvorm op gitaar en bassist Steve Pearce als Danny Thompson gelijke stuwende dan weer emotievolle kracht daarachter. Hendra is een prachtig album!