Anthony D’ Amato
Cold Snap
De sobere, destijds eigenhandig door Anthony D’Amato ingespeelde werkstukken, Down Wires (2010) en Paper Back Bones (2012) kwamen volledig in eigen beheer tot stand toonden al onmiskenbaar het talent van de jonge singersongwriter uit New Jersey die tijdens zijn studiejaren aan de plaatselijke Princeton universiteit in contact kwam met Paul Muldoon. De uit Ierland uitgeweken dichter die in De VS met prijzen overladen werd speelde in een band .Warren Zevon ontdekte de poëzie van Muldoon die hij kort voor zijn dood, in 2002 zelfs in een song verwerkte en de leergierige D’Amato stak eveneens een en ander op van Muldoon en verwerkte die invloeden twee jaar geleden in zijn debuut voor New West.
We staken destijds ons enthousiasme niet onder stoelen of banken en stonden daarbij niet alleen. Het werk van de singersongwriter uit New Jersey werd naast Dylan, vooral met streekgenoot Springsteen vergeleken maar er duiken eveneens talloze andere invloeden uit het pop- en rockverleden op. Shipwreck From The Shore verdiende al wereldwijde erkenning maar de respons bleef, geheel ten onrechte, eerder beperkt. Voor de opvolger Cold Snap werd producer Mike Mogus aangesproken samen Conor Oberst, frontman van Bright Eyes en groepsleden van The Faint en Cursive. Het muzikale gezelschap zet een door dubbele drums en percussie gelanceerde explosieve wall of sound neer, Oh My Goodness en Rain On A Strange Roof drijven op een stramien dat verder borduurt op energieke, triomfantelijke Amerikaanse rock uit de jaren zeventig .
Het knappe op strakke basloopjes en scheurend gitaarwerk geënte Rain On A Strange Rock en Blue Blooded imponeren met een meer onderkoeld karakter, evenals de op nerveuze ritmiek en vervormde gitaren gebouwde epische titeltrack Cold Snap. De folkrocker If You’re Gonna Build a Wall snijdt een bijzonder actueel thema aan. In het akoestisch georiënteerde gedeelte stippen we Once en Honey That’s Not All aan die in de voetsporen van bij de authentieke folk uit Greenwich Village treden. Cold Snap is een fijne muzikale trip die in de geschiedenis van pop delft. Hopelijk krijgt Anthony D’Amato dit keer eindelijk de volle aandacht die hij verdient.