Aventine is het tweede album van de Deense Agnes Obel, een waardige opvolger van haar debuut Philharmonics. Drie jaar lang heeft zij haar fans laten wachten, maar het resultaat mag er zijn. Met een minimale bezetting van cello, viool, piano en zang heeft Obel een intiem en meeslepend album weten voort te brengen, resulterend in een klankportret waarbij naast haar kenmerkende stem ook ruimte is voor een schaars aantal instrumentale nummers.

Het album biedt een aangename verzameling van dromerige popmuziek. De instrumentale opener Chord Left grijpt de aandacht van de luisteraar en vormt een subtiele overgang naar Fuel To Fire, waarin de zilte stem van Obel zacht lardeert door de instrumentale omlijsting van piano en cello. De oplettende luisteraar hoort in dit stuk tevens een Schotse harp, gespeeld door Gillian Fleetwood. Een andere gastmuzikant op het album is Robert Kondorossi, in Pass Them By versmelt hij met zijn gitaar de muziek tot een geheel.

De muziek varieert van soezende tot springerige klanken, waarbij de stem van Obel steevast de katalysator blijkt die alles bijeen houdt. Opvallend is met name ook het spel van celliste Anne Müller, die met haar instrument teder snijdend op de voorgrond treedt en daarmee een dimensie van kwetsbaarheid toevoegt aan het geheel. Niet alleen titelnummer Aventine, maar ook de eerste single The Curse zijn gezegend met zo’n uitblinkende cellopartij. Volgens Obel vat dit laatstgenoemde nummer, evenals Run Cried The Crawling, het beste samen waar Aventine voor staat.

De manier waarop piano, cello en zang gelijkwaardige pijlers vormen is de kracht van dit album. Dat Obel zich de tijd heeft genomen om aan Aventine te werken is goed hoorbaar en het geeft de muziek een niet misstaande rust en zelfvertrouwen.

Op 19 oktober treedt Agnes Obel op in Paradiso, Amsterdam.