×

Recensie

Pop

15 februari 2016

77 Bombay Street

Seven Mountains

Geschreven door: Pieter Visscher

Uitgebracht door: Gadget Records

Seven Mountains 77 Bombay Street Pop 2 77 Bombay Street – Seven Mountains Written in Music https://writteninmusic.com

Als bandnaam hadden de broers Matt (33), Joe (31), Esra (29) en Simri-Ramon (25) natuurlijk eenvoudigweg voor The Buchli Brothers kunnen kiezen. Net als bijvoorbeeld Bee Gees deden. Al vonden de Brothers Gibb het leuker om wat te spelen met fonetiek. De drie boys van Gibson Brothers deden dan weer minder moeilijk. Het zijn vaak interessante bands die geheel uit familieleden bestaan. Zo ook 77 Bombay Street, waar we het nu over hebben. Al is het vooral vanwege die bandnaam. Muzikaal is het helaas wat minder.

Het gaat om vier Zwitsers, die zich vernoemd hebben naar het adres waar ze woonden, toen ze opgroeiden in Australië. Seven Mountains is het derde album van het kwartet. Radiovriendelijk als altijd.

77 Bombay Street heeft een periode met ups en downs achter de rug de laatste jaren, waardoor de band zich volledig heeft moeten hervinden, na het laatste wapenfeit uit 2012. Dat laat de oudste van de vier broers weten. Door die periode van heuvels en dalletjes zijn de heren wel een stuk wijzer geworden en al die psychische rijkdom moet dan worden gereflecteerd op Seven Mountains. Wie het verhaal gelooft, ontdekt misschien wel sprongen vooruit, ten opzichte van de vorige twee albums. Wie vraagtekens zet bij Matts woorden gaat tot de conclusie komen dat het geluid dat we gewend waren op de twee voorgangers op album drie simpelweg wordt herhaald.

77 Bombay Street maakt nog altijd lekker in het gehoor liggende popliedjes hoor, met de nodige folkingrediënten, waardoor het allemaal nóg wat vrolijker wordt. Zoetsappig zou je ook kunnen zeggen, omdat de echte pit eigenlijk continu ontbreekt. Op titelstuk Seven Mountains na, al wordt in die song weer eens enorm opzichtig naar de ooh ooh ooh ooh oohs gezocht. Een vervelende trend – of ziekte – waaraan veel te veel bands zich de laatste jaren schuldig maken. Stop toch eens met dat gecoldplay. Er zijn mensen die daar hartstikke nerveus van worden.

Tel er teksten als We’ll keep on singing in the street en You gotta join our club of optimistic people bij op en je weet definitief dat je te maken hebt met een light-versie van The Decemberists. Terwijl er met laatstgenoemde band natuurlijk helemaal niets mis is.



  1. Prelude
  2. Seven Mountains
  3. Club Of Optimistic People
  4. Painted
  5. Bombay
  6. Falling
  7. Intermezzo
  8. Once And Only
  9. Amazing Day
  10. Where Are You
  11. December
  12. Waterproof
  13. Dancing On The Coast
  14. Finale