Het is bekend dat Trivium niet vies is van experimenteren. Van metalcore, naar speedmetal, trash en classic metal. Vanaf Acsendancy (uit 2006) laat de band iedere keer een ander geluid horen. Toch is verschil tussen Silence In The Snow enVengeance Falls zeer groot.  Ondanks dat de band op dat album, middels nummers als Through Blood, Dirt and Bone en VilainyThrives, al aangaf welke richting ze op gingen. Maar die tracks klinken wel heavier dan wat de band laat horen op Silence In the Snow

Frontman Matt Heafy is voor dit album les gaan nemen van een vocal coach. Zijn ambitie om meer richting een hardrock zanger te gaan, heeft een zeer melodieus album opgeleverd waar alle speed, trash en zeker de metalcore elementen grotendeels uit verdwenen zijn. Wat is gebleven is het virtuoze gitaarspel van zowel Heavy als Corey Beaulieu. De solo’s zijn van adembenemende kwaliteit. Maar voor liefhebbers van het betere riffwerk van de band (ondergetekende vind vooral The Crusade en Shogun prima albums)

Trivium lijkt nu meer beïnvloed door klassieke heavy metal en hardrock. De titeltrack is pure power metal, met een groots aangezet meezing refrein en een galopperende riff. Het daaropvolgende nummer klinkt net zo strijdlustig, maar doet vooral in de brug heel erg denken aan Volbeat. Nergens valt Heafy meer terug op zijn oude schreeuw trucjes. Dit blijkt geen gemis. Zijn vocale prestatie op dit album is meer dan uitstekend. Af en toe doet hij me zelfs erg denken aan Dave Meniketti van Y & T.

Beste track van het album is The Ghost That’s Haunting You waarvan het begin gitaarloopje aan Maiden doet denken, maar het couplet het hoogstandje van dit album is. Een prachtig voorbeeld hoe melodie en lekker zware metal mooi samen kunnen gaan. Ook Pull Me From The Void doet in het gitaarwerk erg aan Maiden denken. Niet alle tracks zijn even sterk. Een aantal zijn ook echt wat saaier. Rise Above The Tides en Until The World Goes Cold hangen op veel te zeurderige zanglijnen. Ook valt de band iets te vaak terug op bas, drum, vocalen coupletten. Afsluiter Breath In The Flames met het zeer aan Metallica doen denkende intro, is wel weer een goed nummer en het hardste van dit album. Hierin klinkt Heavy weer als Hetfield. En zo hoor ik hem het liefst.

Silence In The Snow is een gedeeltelijk geslaagd album. De vocale prestatie van Matt Heavy is uitstekend, maar ik krijg het gevoel dat vooral daar de nadruk op heeft gelegen. Je mist de vette riffs en de tempo wisselingen. Alle songs zijn mid tempo en dat maakt het album redelijk saai.

Tracklist Silence In The Snow:

1. Snofall
2. Silence In the Snow
3. Blind Leading The Blind
4. Dead End Gone
5. The Ghost That’s Haunting You
6. Pull Me From The Void
7. Until The World Goes Cold
8. Rise Above The Tides
9. The Thing That’s Killing Me
10. Beneath The Sound
11. Breathe In The Flames