×

Recensie

Metal

10 augustus 2017

Stone Sour

Hydrograd

Geschreven door: Richard Verbrugge

Hydrograd Stone Sour Metal 3 Stone Sour – Hydrograd Written in Music https://writteninmusic.com

Stone Sour is inmiddels alweer een paar jaar een gevestigde naam in het heavy genre. Debet aan die populariteit zijn een paar goede albums,  overtuigende live optredens en de aanwezigheid van zanger Corey Taylor die behalve bij Stone Sour ook de microfoon hanteert bij de zeer populaire herrieband Slipknot. De naam van hun 6e album eindigt op ‘grad’ en het artwork herinnert aan de Sovjet kunst ten tijde van Chroetsjov en Breznjev. De teksten zijn echter geen lofzang op kolchozen, sovchozen, bolsjewisten noch een aanklacht tegen de goelags, maar handelen over allerlei relaties. De naam van het album schijnt Taylor te hebben bedacht tijdens een bezoek aan een vliegveld in het oosten van Europa.

Na het verwachtingsvolle intro YSIF barst het geweld los om slechts eenmaal te worden onderbroken door een ballad.  Stone Sour is een band die zich kenmerkt door dynamiek waarbij intense en melodieuze passages elkaar afwisselen. Net als bij veel andere Amerikaanse bands wordt er gretig gebruik gemaakt van Protools waardoor gitaren, bas en drums uitermate compact en soms bijna machinaal klinken. Dat schroeft de hardheidsfactor flink op, maar zorgt anderzijds voor monotonie omdat het instrumentarium op vrijwel elk nummer gelijk klinkt. Dat kwaaltje lijkt alomtegenwoordig als je luistert naar Five Finger Death Punch, Alter Bridge, Of Mice And Men enzovoorts.  Laten we echter niet te lang stilstaan bij de minpunten want Stone Sour schudt ook dit keer weer een paar aardige nummers uit de mouw, zoals het opzwepende Knievel Has Landed, het titelnummer Hydrograd, Friday Knights en Thank God It’s Over. De akoestische ballad St. Marie laat een ander geluid horen, maar stelt als compositie geen fluit voor.  Een stuk beter is het zweverige When The Fever Broke dat door de afwijkende structuur en introspectief karakter meteen het meest bijzondere nummer op dit album is. Voor de fans die Taylor graag horen brullen, kunnen we Whiplash Pants aanraden. Een woedend en beukend nummer dat herinnert aan Pantera biedt Taylor volop gelegenheid om eens helemaal los te gaan. Ook op het nummer met de eigenaardige titel Taipei Person / Allah Tea trekt Taylor flink van leer.  Voor hen die de meer toegankelijke kant van de band waarderen is er Rose Red Violent Blue dat nog simpeler begint dan een AC/DC nummer, maar zich gaandeweg ontwikkelt tot een meezinger van het kaliber waarop Nickelback jaloers zou zijn.

Hydrograd is een degelijk album dat menig fan wel zal bevallen, maar weinigen in vervoering zal brengen. De composities zijn daarvoor allemaal net wat te veel middelmaat of zelfs nietszeggend zoals Song #3 en Mercy. Een beetje meer lef tijdens het componeren, uitbreiding van het instrumentarium ( en dan bedoelen we echt meer dan een meepingelende piano) en vooral een minder generiek geluid kan een veel interessanter album opleveren.

De videoclip van Fabuless bewijst dat de mannen gelukkig ook zelfrelativeringsvermogen en humor hebben.

Tracklisting Hydrograd

  1. YSIF (2:02)
  2. Taipei Person / Allah Tea (5:16)
  3. Knievel Has Landed (4:01)
  4. Hydrograd (4:37)
  5. Song #3 (4:16)
  6. Fabuless (4:00)
  7. The Witness Trees (4:45)
  8. Rose Red Violent Blue (This Song Is Dumb & So am I) (4:56)
  9. Thank God It’s Over (3:36)
  10. St. Marie (4:27)
  11. Mercy (3:23)
  12. Whiplash Pants (4:19)
  13. Friday Knights (5:17)
  14. Somebody Stole My Eyes (3:47)
  15. When the Fever Broke (6:32)


  1. YSIF
  2. Taipei Person / Allah Tea
  3. Knievel Has Landed
  4. Hydrograd
  5. Song #3
  6. Fabuless
  7. The Witness Trees
  8. Rose Red Violent Blue (This Song Is Dumb & So Am I)
  9. Thank God It's Over
  10. St. Marie
  11. Mercy
  12. Whiplash Pants
  13. Friday Knights
  14. Somebody Stole My Eyes
  15. When The Fever Broke