Dinsdag 28 september 2010, heeft Roadrunner Records de nieuwe Slipknot DVD uitgebracht. Dit package bevat twee disks en een boekje. Het boekje bevat een korte introductie waarin de DVD opgedragen wordt aan Paul Gray, de bassist die op 24 mei van dit jaar overleed. Verder stelt het niet veel voor, wat vage foto’s en de inhoud van de DVD’s.

Verder bevat het een witte en een zwarte disk. Laat ik beginnen met de zwarte disk; hierop vind ik fragmentarisch beeldmateriaal van de band. Niets concreets en verbazingwekkend verwarrend. Wellicht dat een fan hierop zit te wachten, maar ik kan er niets mee.

Op de witte disk staat de concertregistratie van het live optreden op het Download Festival op 13 juni 2009 te Donington Park. Laat ik even vermelden dat Slipknot niet mijn band is. Hun muziek doet me niets, dus enige ironie zal in deze recensie terug te vinden zijn. Vergeef het me maar. Ik kan niet veel met negen volwassen mannen met maskers op. Ik moet daarentegen toegeven dat deze Amerikanen blijkbaar toch iets meer in hun mars hebben dan op het eerste gezicht verwacht wordt, want hun platen verkopen enorm goed. Hun laatste CD All Hope Is Gone is in veel landen op nummer 1 geëindigd en in alle hitnoteringen binnen de top tien geland. Vergelijkbare daden zijn ook bereikt door artiesten van dubieuzer aard, dus ik kan niet zeggen dat het meteen voor ze pleit.

Het concert is een toonbeeld van ‘georganiseerde’ chaos. Negen man op een podium, waarop alleen de toetsenist en de drummer op hun plek blijven zitten. Het is een druk gebeuren. Er wordt heen en weer gerend en gesprongen en hier en daar vliegt een biervat in het rond. Deze biervaten maken onderdeel uit van een twee percussie opstellingen voor twee van de bandleden. Ik zie hier niet zozeer het nut van in, behalve het visuele aspect. Op audiogebied heb maakt deze extra percussie geen enkel verschil. Veel subtiliteit is er op het podium niet te vinden en ook niet in de muziek; eenvoudig klinkende meestampers zorgen voor een enthousiast hossende menigte. Ondanks de afstand die de maskers dreigen te creëren is er toch contact tussen de band en het publiek. De setlist bevat weinig dynamiek of afwisseling, maar dat stoort de fans in het geheel niet. Het publiek is enorm enthousiast en geniet zienderogen van dit optreden.

Naast deze concertregistratie bevat dit schijfje ook een onderdeel genaamd The Making Of Snuff. Hier zien we een heel andere zijde van de band. De zanger toont hier zijn vrouwelijke kant en laat haar zelfs acteren in de videoclip. Een bijzonder optreden voor een bijzonder nummer. Een man scheert zijn benen niet zomaar!

Als laatste bevat de witte DVD nog een viertal videoclips die iedere fan allang uit zijn of haar hoofd kent van Youtube. Wellicht toch leuk om te hebben. Gezien het succes van de andere releases van Slipknot verwacht ik dat ook deze DVD hoog in de hitnoteringen een plekje zal vinden. Er komt een moment in de carrière van iedere band waarop het niet uitmaakt wat je uitbrengt. Kijk naar een band als Iron Maiden; hun laatste CD bereikte nummer 1 noteringen, hoewel het een wanstaltig gedrocht van een CD is. Slipknot heeft deze status in mijn ogen nog niet bereikt, wat betekent dat de band nog steeds op eigen kracht weet te scoren.

Tracklisting {sic}nesses:

Disc1

1. 742617000027
2. (Sic)
3. Eyeless
4. Wait And Bleed
5. Get This
6. Before I Forget
7. Sulfur
8. The Blister Exists
9. Dead Memories
10. Left Behind
11. Disasterpiece
12. Vermilion
13. Everything Ends
14. Psychosocial
15. Duality
16. People=Shit
17. Surfacing
18. Spit It Out

Disc2 (music video’s)

1. Psychosocial
2. Dead Memories
3. Sulfur
4. Snuff