×

Recensie

Metal

11 september 2015

Slayer

Repentless

Geschreven door: Sicco Roukema

Uitgebracht door: Nuclear Blast

Repentless Slayer Metal 4 Slayer – Repentless Written in Music https://writteninmusic.com

Als er een album dit jaar is waar het meest naar is uitgekeken, of in ieder geval over is gespeculeerd, dan is het wel Repentless van Slayer. De band heeft een loodzware periode achter de rug en menigeen heeft zich de afgelopen tijd afgevraagd of Slayer nog wel als Slayer zou klinken. En dat was niet alleen door het overlijden van Jeff Hanneman, maar ook door de afwezigheid van Dave Lombardo en producer Rick Rubin. Allemaal cruciale schakels voor een ultiem Slayer album

Na beluistering van Repentless kan die vraag in ieder geval volmondig met Ja beantwoord worden. Repentless is 100% Slayer. Daar laat het instrumentale intro Delusions Of Saviour al geen twijfel over bestaan. Een loodzwaar en dreigend nummer van 1.58 dat een perfecte inleiding is naar de verpletterende titeltrack. Repentless is furieus, een vernietigend trashmonster met een bijtende en spuwende Tom Araya. Take Control is eveneens een snelle track, maar die ook op momenten gas terug neemt. Maar de band excelleert niet alleen in hun vertrouwde snelheid, nee, met When The Stillness Comes bewijzen ze ook nog steeds in de zwaardere, meer doomy tracks heer en meester te zijn. Fans van South Of Heaven en Seasons Of The Abyss worden hier op hun wenken bediend. Atrocity Vendor klinkt als een eerbetoon aan Hanneman. Op deze track, waar punkriffs regeren, wordt er ook minder conventioneel gesoleerd als op de andere track. Araya blaft de hele song vol over de stuiterende riffs. Ook You Against You heeft een meer punkvibe. Piano Wire is het enige nummer dat gedeeltelijk van Jeff Hanneman afkomstig is. Een tragere song met veel dreiging, een hakkend pre chorus en een slepend en zwaar refrein. Op en top Slayer. Een andere klasse song die er boven uit steekt is Vices waarbij een hoofdrol is weggelegd voor de weergaloze zangpartij van Araya en de belachelijk goeie riffs. Chasing Deat en Cast The Firts Stone zijn degelijke, wat conservatiever tracks.

Slayer heeft voor een bijna onmogelijke uitdaging gestaan, maar bewijst op Repentless met Gary Holt en Paul Bostaph dat ze zich niet alleen uit een diep dal heeft getrokken, maar ook nog eens het vermogen heeft gehad om geïnspireerd en gretig te klinken. Natuurlijk wordt de genialiteit van Lombardo af en toe gemist, maar Bostaph levert op dit album wel een klasse prestatie. King speelt de meeste gitaar partijen in, maar Gary Holt heeft wel een aantal klasse solo’s neergezet. Conservatiever dan Hanneman, maar heel goed dat er niet geprobeerd is zijn stijl te kopiëren.  Ook de productie is weergaloos. Als Slayer alsnog besluit er mee te stoppen, hebben ze 12 geweldige albums afgeleverd en 1 album dat de wereld van trashmetal heeft veranderd. Wie van de grote 4 kan dat zeggen?



  1. Delusions Of Saviour
  2. Repentless
  3. Take Control
  4. Vices
  5. Cast The First Stone
  6. When The Stillness Comes
  7. Chasing Death
  8. Implode
  9. Piano Wire
  10. Atrocity Vendor
  11. You Against You
  12. Pride In Prejudice