Het Gelderse rockjaar was al prima begonnen met de heruitgave van het debuut van Donnerwetter en de nieuweling van Navarone, Oscillation. Beide zijn fraaie albums die laten horen dat rock in 2017 springlevend en in buitengewoon goede doen is, beide albums maakten indruk in het vroege begin van het jaar. Nu staat de lente voor de deur. En de komst van het voorjaar wordt gebracht met een ferme adrenalinekick die je, passend bij de titels op het album, excusez le mot, zomaar vol in het kruis weet te raken. Die adrenalinekick komt over je heen donderen als een ontspoorde stoomlocomotief, die doet je zowat naar adem snakken, die heet Rectum Raiders. Inderdaad, eveneens geworteld in Gelderse grond.

Zoals de naam doet vermoeden, is de band weinig gelegen aan subtiliteit. Inpluggen en spelen is het motto. En dan het liefst zo raggend dat ze de oerkrachten van the Stooges, AC DC ten tijde van Bon Scott, Ramones, Motörhead, Guns ‘n Roses en Danko Jones in één nietsontziende mix brengen met  twingitaarwerk á la Armored Saint, Judas Priest en Iron Maiden. De riffs van de mannen zijn pakkend, misschien niet wereldschokkend in originaliteit; ze weten die riffs wel een extra kick te geven met twingitaarpartijen die de namen Duncan en Sandoval,  Tipton en Faulkner, Murray, Gers en Smith regelmatig voorbij doen flitsen. In het rauwe, ongepolijste dat de Rectum Raiders hier aan de dag leggen, past de vergelijking met Armored Saint het meest: het geluid is net zo puur en  onversneden als bij de band rondom John Bush. Het gitaartandem dat illustere namen draagt in de vorm van Gustav von Shredivarius en Rampage Delicious zet het geluid van de band strak neer en doet dat met veel meer bezieling en bevlogenheid, dan bij hairmetalbands zoals Mötley Crüe die de band ook wel als voorbeelden noemt.

Muzikaal gezien lijkt de vergelijking met een band als Turbonegro dan eerder gemaakt te kunnen worden. Op een bijna speelse, punky wijze,  met uiteenlopende onderwerpen in de nummers, niet zelden met een referentie naar seksuele vrolijkheid en dito bezigheden, tegelijk hard, hard rockend, je muziek voor het voetlicht brengen, met als gimmicks een rechtoplopend paard op het podium en komkommers, dat vraagt om de nodige overtuiging en gedrevenheid. En als je dat weet te doen met een drummer, Nikki Bear, die de muziek blijft voortjagen, een bassist, Jackie Flawless, die daar naadloos op aansluit zó dat de twee het kloppend hart bij de band vormen waarbij zanger Mr. Rectum de spreekstalmeester van het geheel vormt én die ook nog eens zingt met een zelfde passie en rauwheid als de al eerder genoemde John Bush, dan heb je als band troeven in handen voor een mooie toekomst binnen de Nederlandse rock. Festivals als Paaspop en Zwarte Cross mochten ze al opluisteren. Nu kun je hun muziek ook in een fraai vormgegeven album, in alle rust, thuis beluisteren. Alhoewel, rust? Dat is het laatste waar je bij de Rectum Raiders aan denken moet. Toch, ook op dit album komen we zowaar een saxofoon en een orgel tegen en, wis en drie, er doemt een countryinvloed op; in de wereld van de Rectum Raiders hebben we naast een veelheid aan riffs dus ook met afwisseling en zelfs met enige subtiliteit te maken.

Het ongepolijste, de kracht van de rock die ze brengen, de overgave die in de muziek zit: zoals de band speelt, kunnen zij de meest absurdistische teksten met overtuiging brengen. Ja, daarin gaan ze over de top. Het kan, het past. Ook als ze zich zouden richten op andere onderwerpen, zou hun muziek volop spreken. Je hoort aan alles dat de band kwaliteit in huis heeft. Het album en de tamtam die hun livereputatie vooruitsnelt, laten je er naar uitkijken om de band live aan het werk te zien, om getuige te zijn van het spektakel dat de Rectum Raiders live weten te brengen.  Het zegt veel over de band en over de kwaliteit van producer Jochem Jacobs (grondlegger en gitarist van Textures) dat het werk in de studio al zoveel panache weet over te brengen dat je de energie in je woonkamer voelt. Een ding is zeker: na het beluisteren van Boulanger bestel je in Frankrijk voortaan heel anders een baguette en croissant of twee. Nog maar een keer terug naar G.R.I.N.D. dan maar. Wat een bezieling, wat een power, wat een plaat!

Tracklisting Rectum Raiders:

1. G.R.I.N.D.
2. Foxx (I’m In Love)
3. On My Back
4. Black Ripper
5. Sexistence
6. Blue Balls Boogie
7. Deliverance (interlude)
8. Rocket Science
9. Thus Spoke Mr. Rectum
10. Too Hard
11. Vaseline