×

Artikel

29 november 2017

Noise albums van Skyclad opnieuw uitgebracht

Geschreven door: Sicco Roukema

Label: BMG

Wanneer je nog niet weet wat je moet vragen voor de feestdagen, dan zou je je metal verzameling mooi uit kunnen breiden met de re-releases van Skyclad. BMG heeft namelijk de eerste 5 albums (die op Noise zijn uitgekomen begin jaren 90) van de band heruitgebracht op zowel cd als gekleurd vinyl.

Skyclad kan gezien worden als de grondlegger van de Folk / Pegan metalgolf. Toen ze in 1990 bij elkaar kwamen wilde ex-Sabbat zanger Martin Walkyier en ex-Satan/Pariah gitarist Steve Ramsey de ultieme Pagan metal band formeren. Op papier een wonderlijke combi, maar de geschiedenis heeft ons geleerd dat het heeft gewerkt en dat er een hele scene uit ontsproten is.

Wayward Sons Of Mother Earth. Het debuut van Skyclad werd uitgebracht in 1991.  Duidelijk is te horen dat Skyclad de formule nog niet helemaal heeft uitgewerkt, maar al wel avontuurlijke stappen maakt.  Het logo en de bandfoto in ridderkleren daargelaten, laat Skyclad zich vooral van de heavy kant horen. Redelijk strakke snelle (Trash) metal met de wat lompe rasperige vocalen van Martin Walkyier. Pas op het 4e nummer, The Widdershins JIG zijn de eerste folk invloeden te horen. Dit nummer staat ook gelijk haaks op de rest van het album. Sterkste nummers zijn Our Dying Island en Cradle Will Fall.

A Burnt Offering For The Bone Idol is het tweede album en het kwam een jaar na het debuut uit. Maar de enorme sprong voorwaarts is opmerkelijk. Een groot debet daaraan is de uitbreiding van de van de band met violiste Fritha Jenkins en tweede gitarist Dave Pugh. Vanaf de eerste powervolle opener A Broken Promised Land worden folk invloeden vermengd met de nog steeds stampende en grotendeels snelle metal.

Jonah’s Ark, het derde album kwam wederom na een jaar uit. Het concept folk metal is op deze plaat nog verder uitgewerkt. De meer trash metal kant is wat verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een meer experimentelere aanpak wat resulteert in spannende riffs en unieke composities. De band schuwt niet om ook jaren 90 alternatieve rock elementen te integreren in hun muziek. A Near Life Experience heeft riffs en een slappende bas die ook in Faith No More hadden kunnen zitten. En dat laten ze net zo makkelijk weer overgaan in pure progressieve rock. De opener Thinking Allowed begint heel vrolijk met veel viool en ontwikkelt zich verder als een briljant NWOBHM anthem waar Maiden in die tijd van had kunnen dromen. Schadenfreude is ook weer een nummer met jaren 90 alternatieve metal invloeden, dat er op duidt dat Skyclad op alle fronten durfde te ontwikkelen en niet bang was om met hun tijd mee te gaan. Deze versie is voorzien van ook weer een heel dik boekje met veel informatie over de totstandkoming van dit album en als bonus is de EP Tracks From The Wilderness toegevoegd.

Prince Of Poverty Line. Het vierde album is weer een stuk rechter door zee. Wat wil zeggen dat het meer op hun debuut lijkt dan op de voorganger. Maar het is zeker geen stap terug. In tegendeel, misschien is dit wel het beste album in deze reeks. Prince Of Poverty Line staat vol klassieke metal met veel Maiden invloeden ( luister maar eens naar de zanglijnen in Cardboard City). Maar aan de andere kant staan er ook weer razend originele tracks op zoals Land Of The Rising Slum en A Bellyfull Of Emptynes. Mooi ook om te horen dat Martin Walkyier op ieder album vocaal zijn grenzen verlegd. Ook in het heavier gedeelte. Gammadion Seed is daar een mooi voorbeeld van. De onderlaag van keyboards geeft de song wat drama mee, maar de vette stampende metalriffs in combinatie met Martins super agressieve vocalen maken dit nummer. Een ander hoogtepunt is het wat tragere Womb Of The Worm. Heavy, maar ook met geweldige zang melodieën en natuurlijk briljant gitaarwerk. Ook bij deze versie weer een prachtig informatief boekje en 3 bonustracks.

The Silent Whales Of Lunar Sea. Het laatste album voor Noise records, waarvan weleens werd gezegd dat het een haastklus was. Zo komt dit album absoluut niet over. De band zoekt met dit album weer het experiment op en klinkt wat meer rock dan metal. Een eerste hoogtepunt is het tweede nummer, Just What Nobody Wanted. Zowel vocaal als compositorisch een duidelijk voorbeeld dat de band zich muzikaal bleef ontwikkelen. Art-Nazi is nog veel experimenteler. Maar Desperanto is weer een terugkeer naar old school UK trash metal, terwijl Halo Of Flies pakkende alternatieve rock is. Ondanks al deze invloeden klinkt The Silent Whales Of Lunar Sea toch als een geheel en staat de plaat vol geweldige nummers

Ongelofelijk om in retrospectief de 5 albums te luisteren die de band in 5 jaar heeft gemaakt en dan te ontdekken hoe vooruitstrevend en gedurfd alles klinkt en wat een muzikale ontwikkeling Skyclad door maakte.

Alle albums zijn prachtig uitgevoerde digipacks en voorzien van mooie boekjes. Allemaal geschreven door de beroemde Britse muziekjournalist Malcolm Dome (oa Kerrang) en bomvol leuke informatie over de albums en het opname proces, recensies, interviews en mooie foto’s.  En natuurlijk is het geluid ook behoorlijk opgepoetst.  Een absolute aanrader om de band te ontdekken.