Hoera, ze bestaan weer! Nasty Savage, een van de meest ondergewaardeerde bands uit het thrash metal genre is weer bij elkaar. Ter viering van dit heuglijke feit brengt Metal Blade Records de eerste twee album opnieuw uit in luxe digipacks. Het begon allemaal in de vroege jaren tachtig met de Wage Of Mayhem demo die de band een contract met Metal Blade opleverde. Het debuut uit 1985 simpelweg Nasty Savage genoemd was meteen raak. De muziek was de perfecte mix tussen de intensiteit van Slayer en de complexiteit van Mercyful Fate.

Het gitaristenduo David Austin en Ben Meyer grossiert in riffs en snerpende solo’s terwijl de ritmesectie van Curtison Beeson en Fred Dresgischan een rits gevarieerde ritmes neerlegt waarvan iedere thrash liefhebber zal genieten. Boegbeeld van de band was en is uiteraard zanger Nasty Ronnie (Galetti) die zowel laag als hoog kan zingen en vergelijkingen met King Diamond moeiteloos kan doorstaan. Op het podium was deze zanger annex worstelaar een geweldenaar die zich in SM kostuums hulde, met TV’s (geen flat screens) gooide en crowd surfers boven zijn hoofd tilde en weer vrolijk in de voorste rijen dumpte.

De productie was zoals bij zoveel thrash bands uit die tijd niet perfect en dat hoor je dik dertig jaar later terug. Dat laat onverlet dat krakers als Gladiator, Metal Knights, The Morgue en Psycho Path er nog altijd als koek in gaan. Vooral het sinistere The Morgue maakt indruk. De door SM geïnspireerde teksten zullen bij menigeen de wenkbrauwen nog steeds doen fronsen. Feministen zijn bij deze gewaarschuwd. Hoogtepunt van het album is Asmodeus dat op riffs is gebouwd waarop Tony Iommi jaloers zou zijn.

In retrospectief kunnen we de vraag beantwoorden waarom Nasty Savage niet is uitgegroeid tot een grote band in het genre. Dat lag niet louter aan het feit dat zo’n beetje het hele genre zich afspeelde in de Bay Area rond San Francisco, maar vooral aan het ontbreken van tournees. Waar bands als Metallica, Slayer en Testament in de tweede helft van de jaren tachtig elk jaar naar Europa kwamen en op tal van festivals te zien waren, kwam Nasty Savage slechts een keer voor een clubtoer. Jammer want de band had absoluut het potentieel om de status van bijvoorbeeld Testament of Megadeth te halen. Later dit jaar mogen we nieuw werk van het gezelschap verwachten. Hopelijk steken ze ditmaal wel de oceaan wat vaker over.

Deze recensie verscheen ook op lordsofmetal.nl