Ook al heeft Lemmy het laatste jaar het fysiek voor de kiezen gekregen en liet hij live hier en daar een steekje liet vallen, het weerhoud hem er niet van keihard door te gaan. Bad Magic is nummer 22 en het is de plaat die het 40 jarige jubileum inluidt. En natuurlijk hoort daar ook weer een uitgebreide tour bij.

Bad Magic is zeker geen slappe hap. Het gas wordt behoorlijk ingetrapt. De rauwe productie doet vermoeden dat alles zo in 1 keer live is ingespeeld. Dat zal zeker niet, maar die vibe heeft het album wel. Victory and Die is classic Motörhead stuff. Lekkere zanglijn van Lemmy, beukende drums van Mikkey Dee en top gitaarwerk van Phil Campbell. Thunder & Lightning is snelle Motorrock waar de meeste speedrock bands nog steeds een puntje aan kunnen zuigen. In Fire Storm Hotel legt Phil een heerlijk bluesy hardrock riff neer. Zo gaat Bad Magic lekker afwisselend door. Teach Them How To Bleed is ook weer zo’n snelle rocker vol flitsend gitaarwerk van Phil Campbell en op The Devil komt trouwe vriend Brian May weer zijn gitaarkunsten tonen. Zeker niet het beste nummer van het album, maar toch leuk. De ballad Till The End is ook behoorlijk geslaagd. Vooral door de zware distortion op de bas dat een prachtig contrast vormt met de relaxte Stones achtige gitaar akkoorden.

Alhoewel een Motörhead album nooit wezenlijk verschilt van de vorige, zijn er ditmaal een paar verrassende invalshoeken gekozen. Vooral het gitaarspel van Phil speelt hier een essentiële rol in. Het melodieuze When The Sky Comes Looking For You is daar ook weer een voorbeeld van. Of de Sympathy For The Devil cover helemaal geslaagd is, zal wel wat discussie opleveren. Van mij had het niet echt gehoeven, maar slecht is hij zeker niet.

Bad Magic is gewoon een geslaagd Motörhead album. En volgens mij is het razend knap als je 22ste plaat een goed album is, niets meer en niets minder. Dat zullen maar weinig bands hen na doen.