×

Judas Priest

Firepower

Geschreven door: Richard Verbrugge

Uitgebracht door: Sony/Columbia

Firepower Judas Priest Metal 4.5 Judas Priest – Firepower Written in Music https://writteninmusic.com

Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is dit het laatste studioalbum van Judas Priest. De Britse metallegende haalde alles uit de kast om hun zwanenzang tot een gedenkwaardig album te maken. Succesproducer Tom Allom (verantwoordelijk voor Screaming For Vengeance en Defenders Of The Faith) werd teruggehaald en gekoppeld aan moderne succesproducer Andy Sneap. Het resultaat mag er zijn want Firepower klinkt lekker fel, glashelder, vertrouwd en toch ook modern.

Het titelnummer is een brok energie dat uit de startblokken schieten: felle riffs, scheurende solo’s, een pompende ritmesectie en natuurlijk de uithalen van Rob Halford. Ongelooflijk wat die man op zijn oude dag nog kan brengen, niet voor niets is hij nog steeds The Metal God. Op de single Lightning Strikes wordt het tempo wat teruggeschroefd, maar ook deze midtempo beuker is de moeite waard. Het navolgende Evil Never Dies is weer een hoogtepunt waarop Halford fijne accenten legt door op de juiste momenten even aan te zetten of feller te klinken. Sinds het overlijden van Ronnie Dio is hij met afstand de beste zanger in heavy genre. De gitaartandem Tiptop – Faulkner is eveneens lekker op dreef. De rustige passage in het midden geeft het nummer ook de nodige dynamiek. Never The Heroes valt op door het meezingbare refrein en herinnert meer dan eens aan Defenders Of The Faith (1984). Op Necromancer gaat het tempo weer omhoog en horen we riffs die niet zouden misstaan op een Exodus album.

Children of The Sun is weer een midtempo beuker in de stijl waarmee de band groot is geworden. Op internet ging een tijdje het gerucht dat Iron Maiden zanger Bruce Dickinson op dit nummer zou meezingen, maar daar blijkt niets van waar. Het korte, instrumentale Guardians is de opmaat naar het meeslepende Rising From Ruins. Tijdens dit nummer blijkt weer eens dat gitarist Faulkner de band nieuwe energie heeft gegeven en compositorisch zijn steentje bijdraagt. Een klassieker in spé. Het simpele en enigszins voorspelbare Flame Thrower doet weer denken aan de British Steel periode. Traitors Gate is gevarieerder en beter en heeft duidelijk baat bij de sterke productie. No Surrender had op Point Of Entry (Priest’ meest radiovriendelijke album) kunnen staan en was dan een van de beste nummers geweest. Lone Wolf kent een meer epische structuur en prachtig gitaarwerk. Het afsluitende Sea Of Red roept zowaar herinneringen op aan meesterwerk Sad Wings Of Destiny. Daardoor wordt Firepower een soort bloemlezing op de catalogus van de band vanaf 1974 tot nu. Hoewel Firepower compositorisch, muzikaal en vocaal geen verrassingen bevat is het zonder twijfel een van de betere platen in het oeuvre van de band.

Kort voor de release kwam het nieuws dat gitarist van het eerste uur Glenn Tipton (70) terugtreedt uit de band in verband met de ziekte van Parkinson. De diagnose werd al tien jaar geleden gesteld, maar de progressieve ziekte is helaas zover gevorderd dat Tipton geen concerten meer kan spelen. Incidenteel zal hij nog zijn opwachting maken om enkele nummers mee te spelen. Producer Andy Sneap zal Tipton op de komende wereldtournee vervangen. Na het vertrek van gitarist KK Downing een aantal jaren geleden zijn alleen Rob Halford en bassist Ian Hill nog over van de originele line-up. Beide heren zijn eind zestig. Ze hebben een imposante carrière achter de rug, een enorme invloed op het heavy metal genre gehad en sluiten af met een waardig album. Sterker nog, voor uw recensent is dit de beste Judas Priest plaat in ruim 34 jaar! Chapeau.



  1. Firepower
  2. Lightning Strike
  3. Evil Never Dies
  4. Never The Heroes
  5. Necromancer
  6. Children Of The Sun
  7. Guardians
  8. Rising From Ruins
  9. Flame Thrower
  10. Spectre
  11. Traitors Gate
  12. No Surrender
  13. Lone Wolf
  14. Sea Of Red