Het uit Californië afkomstige Intronaut maakt al jaren een zeer interessante en bijzonder complexe vorm van metal. De band bestaat al sinds 2004 en kan een beetje vergeleken worden met bands als Neurosis, Meshuggah,Tool en Mastodon. Zeker het vorige album luisterde (Habitual Levitations) deed me de muziek heel erg aan Mastodon denken.

The Direction Of Last Things is hun 7e album en zoals we van deze band gewend zijn, klinkt dit album weer heel anders dan de voorganger. Ditmaal weet de band prachtige fusion te koppelen aan brute metal, zonder dat het ook maar ergens gekunsteld over komt. Fast Worms is daar een mooi voorbeeld van. Digital Gerrymandering is technisch onnavolgbaar. De belachelijk complexe ritmes en de bizarre riff zouden dit nummer on luisterbaar kunnen maken, maar de cleane, zeer melodieuze zanglijn geeft het nummer weer een heel ander gevoel mee. The Pleasant Surprise is een bak aan zeer heftige metal, vol beuk riffs en repeterende ritmes. Een absolute nekkenbreker. The Unlikely Event Of A Waterlanding vangt aan met een vreemd intro en start als een redelijk ingetogen stukje prog-rock met cleane vocalen. Af en toe komen er wat ruigere stukken in voor, maar over het algemeen blijft dit nummer rustig met zeer mooie sferische klanken. Vooral het baswerk is subliem. Sul Poricello is brute metal dat zich mengt met zeer aan Tool doen denkende progrock. Een aanrader op de hooftelefoon. De titeltrack is een van de zwaardere tracks op het album met een aaneenschakeling van onwaarschijnlijk knappe riffs en briljant drumwerk.

The Direction Of Last Things zit tussen Leviathan van Mastodon en Lateralus van Tool in. Zeer complexe prog-metal die op de een of andere wijze wel bijzonder fijn wegluistert. Top album