×

Concert

29 maart 2017

Mayhem speel De Mysteriis Dom Sathanas in Patronaat

Geschreven door: Sicco Roukema

Mayhem behoeft natuurlijk geen introductie. Maar voor een ieder die ergens in een grot heeft geleefd de afgelopen 30 jaar, een klein stukje geschiedenis. In 1994 leverde het illustere Mayhem een blauwdruk af voor de second wave of Black Metal. De Mysteriis Dom Sathanas. Inmiddels zijn er twee dood ( Dead en Euronymous ) en 1 (Count Grishnackh) belande achter de tralies voor het vermoorden van Euronymous . Deze negatieve gebeurtenissen, samen met nog wat grafschendingen en kerkbranden in die tijd, gaven aan wat een heavy scene dat was. Eind 2016 bracht de band een live versie van dit album uit (op dubbel vinyl).

Vanavond zal dit meesterwerk integraal gespeeld worden. Niets meer en niets minder.

Maar voor het zover was, werd de avond afgetrapt door Alkmaarse helden, Yaotzin die een strakke performance neerzet. Gitaargeluid was een beetje dun, maar verder stond alles als een huis. De band werd pas laat aan de bill toegevoegd, maar als Alkmaarse kan ik een beetje trots toch niet verbloemen.

De tweede band van de avond is het uit Engeland afkomstige Dragged Into The Sunlight. Hun optreden is een alles vernietigende set. Een zeer donker podium met een grote kandelaar in het midden, een paar geweien op de torenhoog opgestapelde Blackstar versterkers en een band die het hele optreden met de rug naar het publiek staat. Dit alles geeft extra gewicht aan de spijkerharde nihilistische metal vol invloeden uit grindcore, blackmetal, deathmetal en heel af en toe een stuk trash. De sound is verpletterend en vooral drummer J maakt grote indruk. Zware kost, maar wel indrukwekkend.

Daarna is het de beurt aan Mayhem. Een podium gehuld in rook en koud blauw licht zorgt ervoor dat je het gehele optreden kijkt naar silhouetten. Drummer Hellhammer bijvoorbeeld, is ondanks dat hij gesitueerd is op een hoge drumriser het hele optreden niet te zien. Het past allemaal prima bij sinistere karakter van De Mysteriis Dom Sathanas. De band is gehuld in monnikspijen en frontman Attila Csihar ziet er spooky uit door zijn monsterlijke make up. Hij kronkel, krijst, brult en fluistert zich op een onmenselijke manier door de songs heen. Alsof hij door Satan himself in bezit is genomen. Zijn performance sleurt je als kijker mee de show in. De rest van de band is ook in topvorm en straalt bravoure uit. Teloch, Necrobutcher, and Ghul namen hun posities up front op het podium. Het is in openingstrack dat de cirkelzaag gitaarsound net iets te dun klinkt en het nog een beetje zoeken is naar het geluid, maar daarna is het uitstekend. Het gitaargeluid is vetter en de drums klinken bizar. De vuisten gaan omhoog in het publiek, maar de band mijdt verder ieder contact. Geen bedankjes en natuurlijk geen toegift. Alleen pure, inktzwarte blackmetal.