Five Finger Death Punch is een hardcore/nu-metal kwintet uit Los Angeles dat onlangs met War Is The Answer haar tweede album afleverde. Het album gaat verder waar debuut The Way Of The Fist ophield en staat bol met beukende metalsongs vol ziedende riffs en geschreeuw. Gelukkig valt Five Finger Death Punch niet in de verleidelijke valkuil van de hardcore door te kiezen voor muzikale intimidatie door eentonigheid en kiezen ze voor meer variatie.

Meteen vanaf het snelle openingsnummer Dying Breed zijn er al melodieuze gitaarsolo’s te horen en worden refreinen meerstemmig gezongen. De invloeden zijn legio; zo horen we thrash metal riffs in Burn It Down en Iron Maiden invloeden in het instrumentale Canto 34. De semi-ballad Crossing Over en de ballad Far From Home hadden zo op een cd van Alter Bridge, Shinedown en Trivium kunnen staan.

Ondanks de uiterlijke verschijning van de band (twee kerels met een mohawk kapsel en drie langharige types waarvan een baardmans) en de ongebruikelijke bandnaam  is Five Finger Death Punch toch  geen bijzondere band. Het vijftal heeft een inwisselbaar geluid en onderscheidt zich nauwelijks van tig andere bands in het genre. Met name door de schreeuwerige zang, het generieke gitaargeluid en de voorspelbare composities blijft het eendimensionale muziek  die vooral opstandige tieners in de VS zal aanspreken. Het feit dat dit album in de eerste week van release net zoveel exemplaren verkocht als de nieuwe cd van Megadeth, zegt echter genoeg over de groeiende populariteit van dit gezelschap. Het razende slot- en titelnummer zou wel eens het strijdlied van de GI’s in Irak en Afghanistan kunnen worden zoals Slayers War Emsemble dat werd tijdens operation Desert Storm.

Kortom, een leuke metalplaat die aanvankelijk een goede indruk maakt, maar te weinig variatie en kwaliteit bezit om lange tijd te blijven boeien.