In de jaren tachtig en negentig was Nederland een van de belangrijkste landen op het gebied van hardrock- en metalfestivals. In de 21^e eeuw raakte Nederland steeds verder achterop bij Duitsland, België, Engeland en Zweden. Na het ter ziele gaan van het ooit wereldberoemde Dynamo Open Air festival werden door o.a. Mojo Concerts nieuwe festivals opgezet zoals Fields of Rock en Arrow Rock. Vorig jaar vonden beide festivals geen doorgang en ook dit jaar staan ze niet op de kalender.

Deze week kwam het bericht dat het verleden jaar gestarte Sonisphere in Nederland geen vervolg krijgt. In Engeland en diverse andere landen gaat dit festival wel gewoon door. De doodsteek voor Nederland als metalfestivalland kwam deze week uit Friesland waar de organisatoren van Waldrock lieten weten wegens de stijgende kosten dit jaar geen festival te organiseren.

Al jarenlang krijgen we in Nederland te horen dat er geen headliners te vinden zijn. Dat is deels waar. Een groot probleem in het hardrockgenre is dat de vergrijzing onder mogelijke headliners flink toeslaat. De dinosaurussen van weleer (AC/DC, Aerosmith, Black Sabbath, Deep Purple, Iron Maiden, Judas Priest, Kiss, Scorpions, Van Halen e.d.) zijn bijna aan het eind van hun carrière of hebben zelfs hun houdbaarheidsdatum al overschreden. Die bands vragen nu flinke sommen geld om te komen optreden en dat geld is in Nederland moeilijk terug te verdienen. Om die reden vinden de festivals in het buitenland (met een omvangrijker metalpubliek) wel doorgang. Het is wel een feit dat er naast Metallica en Rammstein eigenlijk geen “jongere” bands zijn die stadions of festivalterreinen kunnen vullen. Belangrijkste oorzaak is de enorme fragmentatie in het genre; waar vroeger bijna alle liefhebbers naar bijvoorbeeld Iron Maiden en Judas Priest luisterden is het aanbod tegenwoordig enorm (melodieuze hardrock, glamrock, powermetal, progrock, thrash metal, black metal etc.) met als gevolg dat er geen bands meer op grote schaal doorbreken en straks festivals kunnen headlinen.