×

Recensie

Metal

20 mei 2019

Diamond Head

The Coffin Train

Geschreven door: Richard Verbrugge

Uitgebracht door: Silver Lining Music

The Coffin Train Diamond Head Metal 3.5 Diamond Head – The Coffin Train Written in Music https://writteninmusic.com

Met hun debuut Lightning To The Nations leverde Diamond Head begin jaren tachtig een klassieker af in het NWOBHM genre. Dat album inspireerde bands als Metallica en Megadeth en vele anderen. Ondanks verwoede pogingen slaagden Sean Harris en Brian Tatler er nimmer in dat album te evenaren laat staan te overtreffen. Ze gooiden er zelfs het bijltje bij neer, maar sinds een aantal jaren probeert Tatler het met een sterk verjongde band. Het vorige album, simpelweg Diamond Head (2016) genoemd, was veel beter dan verwacht en bracht de band terug in de spotlights. Ze kregen veel positieve recensies en mooie tourspots bij o.a. Saxon.

Deze maand verschijnt de opvolger The Coffin Train en zoals was te verwachten sluit die plaat naadloos aan bij de vorige. Het eerste nummer is nauwelijks vertrokken uit de startblokken of de riffs vliegen je al om de oren. Zanger Rasmus Born Andersen houdt iedereen als een bekwame conducteur bij de les en schreeuwt vol overtuiging zijn teksten door de coupés. Origineel machinist Brian Tatler houdt de trein lekker op gang met zijn goede gitaarwerk in The Messenger. Dat nummer zal menig nekspier tot inspanning dwingen. Je ziet de hoofden van Hetfield en Ulrich al meeknikken. Op het titelnummer rijdt de band over een nieuw spoor en horen we links en rechts wat symfonische invloeden tijdens de epische opbouw. Met Shades Of Black zitten we op het Black Sabbath spoor en laat Andersen zich weer overtuigend horen. Hoogtepunt van de reis is The Sleeper dat halverwege een versnelling kent waarover nog lang gesproken zal worden. Het gitaarwerk is weer likkebaardend fijn. Schreef Metallica maar zulke goede nummers… Op Death By Design zijn we terug op het vertrouwde NWOBHM spoor en is het weer hakken geblazen. Dit nummer had zo op het legendarische debuut kunnen staan.

De band heeft ervoor gekozen om het album op verschillende plekken op te nemen. Die keuze is niet zonder gevolgen want de productiekwaliteit is niet constant. Zo klinken de drums op verschillende nummers nogal dof en ook Serrated Love lijdt daaronder. Het nummer sleept zich voort tot Tatler halverwege wat kolen op het vuur gooit. Op The Phoenix passeren we een station dat Budgie lang geleden liet bouwen. Na het slotstuk arriveren we tevreden op onze bestemming.

Diamond Head levert met hun achtste album wederom een sterk metalalbum af dat nog beter had kunnen zijn als de productie constanter was geweest. Tatler bewijst opnieuw een veel betere gitarist te zijn dan Kirk Hammett en een betere songschrijver dan veel beroemdheden die hij inspireerde.



  1. Belly of the Beast
  2. The Messenger
  3. The Coffin Train
  4. Shades of Black
  5. The Sleeper (Prelude)
  6. The Sleeper
  7. Death by Design
  8. Serrated Love
  9. The Phoenix
  10. Until We Burn