Eind februari is het nieuwe album This Is No Fairytale van de Nederlandse black metalband Carach Angren verschenen. Na een etherisch orkestraal intro breekt onmiddellijk de pleuris los met There’s No Place Like Home. “Once Upon A Time” is de eerste dichtregel en Seregor gilt ze ons de oren. De syncopische ritmes denderen de speakers uit en met die eerste vier woorden spreekt Carach Angren meteen de albumtitel tegen. Want als iets wel een sprookje aankondigt dan is het wel de Engelse equivalent van ons Er Was Eens. Dit is een in vrijwel alle indo-europese talen bekende conventie.

Het tekstuele vlak is niet het enige waar vergelijkbare dualiteit heerst. De muziek op This Is No Fairytale bestaat overwegend uit snoeiharde black metal, terwijl ze aangevuld wordt door prachtige orkestrale melodieën. De indringende intermezzi in When Crows Tick On Windows versterken deze dualiteit en dragen bij aan het afwisselende karakter van de muziek op dit album. Het schrijven van een horror-verhaal als basis voor een album is altijd een beetje een gewaagde actie. Het tekstueel concept kan nog zo interessant zijn, maar het gaat toch vooral om de muziek. Bij het solo-project van King Diamond lag de nadruk te veel op het verhaal, waardoor het geheel nogal kinderachtig over kwam. Gelukkig is dit bij Carach Angren niet het geval, zodat This Is No Fairytale een prima melodieus black metalalbum is geworden.