Hoe komt het dat een zanger als Tommy Dahlström van Aeon kinderachtig overkomt als hij op het podium staat te onaneren met zijn microfoon en het volstrekt acceptabel is als George Fisher van Cannibal Corpse na ieder nummer zijn geslachtsdeel herschikt? Van sommige mensen kun je meer hebben dan van andere, zelfs als je ze amper kent. Beide bands speelden samen met Revocation zondag 30 november in Bibelot te Dordrecht. De zaal was goed gevuld, maar zeker niet uitverkocht. Het publiek in Bibelot uitte zich voornamelijk door headbangen, hoewel er bij Cannibal Corpse toch ook veel geduwd en getrokken werd. Het was de laatste show van deze tournee en dat zorgde bij beide voorprogramma’s voor een ludiek einde van hun respectievelijke optredens.

Het Zweedse Aeon speelt lekkere death metal. Het is een beetje raar om al na het eerste nummer interactie met het publiek op te willen zetten en de stiltes tussen de songs werken storend. Een opener kan maar beter de eerste vier nummers achter elkaar de zaal in vuren, dan is in ieder geval de stemming gezet. Dit stramien werd wel door Revocation gevolgd en dat zorgde ervoor dat deze band in ieder geval meer indruk maakte. Hun muziek was van een duidelijk ander karakter en kwaliteit dan die van Aeon. Het leek er vaak op dat de ritmesectie het spoor bijster raakte, maar dat kon ook te maken hebben met het losse spel van bassist en drummer. Er werd vrijelijk gemusiceerd en dat zorgde voor een wat rommelige atmosfeer. Des te verrassender was het dat alle muzikanten tegelijk eindigden. Met catchy riffs en poppy breaks weet Revocation goed voor afwisseling te zorgen. De band leverde een sterk optreden en kreeg veel waardering. Het was vooral opvallend dat de band zelf enorm genoot van het optreden en dat is altijd een pluspunt.

Cannibal Corpse kwam, zag en overwon. De band leverde weer een ijzersterk optreden met veel nieuwe nummers. Zanger George Fisher was niet gauw tevreden met de respons van het publiek; uiteindelijk wist hij ze zo ver te krijgen dat ze enthousiaster reageerden en harder schreeuwden. Ik vraag me af hoeveel daarvan gemeend is. Als je bij de eerste vraag al niet enthousiast reageert, is het het dan nog de moeite waard om om meer te vragen? Cannibal Corpse speelde overtuigend en probeerde het optreden zeker niet af te raffelen. Met twee toegiften en dik anderhalf uur death metal zat het erop en kon de zaal zich opmaken voor de reis naar huis. Cannibal Corpse heeft zijn visitekaartje afgegeven en het is duidelijk dat zij de ongekroonde koningen van de death metal blijven. Op naar het volgende album!

Fotograaf: Gertjan van Zon