In het kielzog van bands als Avenged Sevenfold , Trivium en Bullet For My Valentine komt het uit Miami afkomstige zeer jonge Black Tide. Superstrakke riffs gecombineerd met emo achtige vocalen.

In 2007 werd deze band gepromoot als ‘The Next Big Thing’ . Hun debuut vond ik al matig en te veel lijken op hun voorbeelden, deze nieuwe ontstijgt de middelmaat helemaal niet meer. Het vele touren heeft er niet voor gezorgd dat ze volwassener zijn gaan klinken. Een aantal songs hebben best aardige ideeën in zich (Walking Dead Man, Ashes), maar er zijn meer dieptepunten te vinden zoals het aan Simple Plan doen denkende Fight Till The Bitter End of de tenenkrommende afsluiter Into The Sky.

Het hele abum hangt van jatwerk aan elkaar, in de hoop te scoren.  Metal voor pubermeisjes die gek zijn van films als Twilight.

Er zitten goeie riffs tussen en er wordt ook goed gesoleerd, daar ligt het niet aan. Deze jongens kunnen echt goed spelen, maar het mist power, het mist gedrevenheid en vooral een ziel. De titel is daarom wel goed gekozen. Met dollartekens in hun jonge oogjes hebben ze die ziel  verkocht aan de platenmaatschappij die de band in een strak keurslijf heeft geduwd.