Een album vernoemen naar de staat waarmee je een bijzondere band hebt is geen noviteit. Bruce Springsteen deed het (Nebraska), Sufjan Stevens (Michigan), Bon Jovi (New Jersey) en Lynyrd Skynyrd scoorde zelfs hun grootste hit met een liedje dat naar hun thuisstaat was vernoemd (Sweet Home Alabama). Kentucky is het vijfde album van Black Stone Cherry en is een stuk steviger dan bovengenoemde albums.

Het recept ‘van dik hout zaagt men planken’ is zonder meer op deze plaat van toepassing want de plaat beukt er flink op los met stevige riffs en een vette ritmesectie. De band laat zich goed vergelijken met genregenoten als Crossfade en Shinedown en maakt compacte nummers waarin ze hun zuidelijke rock- en countryinvloeden met grunge en vermengen. De nummers hebben vaak een een groove die lekker in het gehoor ligt. Neem bijvoorbeeld Soul Machine dat zowaar de pan uit swingt en waarop zanger Chris Robertson wat vocale ondersteuning krijgt van een achtergrondzangeres. Het nummer Long Ride is een powerballad volgens het stramien waarop Nickelback een patent heeft en is een potentiële hit op Amerikaanse radiostations. De cover van Edwin Starr’s War mag er ook zijn en onderstreept nog eens dat Black Stone Cherry meer gemeen heeft met Springsteen. De tweede helft van het album is wat minder gevarieerd al zal Kid Rock jaloers zijn op het tekstueel beladen The Rambler.

Kentucky is een sterk rockalbum met een consistent niveau en zonder zwakke nummers. Liefhebbers van bands als Shinedown, Stone Sour en Alter Bridge zullen dit album wel waarderen.