De metalcore van As Hell Retreats vertoont haast progressieve kenmerken. Het zijn vooral de vreemde tempowisselingen en de atmosferische gitaarmelodieën die dit effect sorteren. De muziek krijgt hierdoor een interessant element waarmee de band zich onderscheidt van de meer doorsnee metalcore bands. Met haast serene muziekstukken creëren ze etherische momenten, die overigens niets afdoen aan de heftigheid van de metalcore op Volition. Een nummer als bijvoorbeeld The Loss zorgt voor een mooi intermezzo in de heftige storm aan muziek. Transgress heeft een mooi sereen intro en gaat over in een snoeihard metalcore nummer met de hierboven vermelde typerende hakkende riffs en melodieuze gitaren. En zo heeft eigenlijk ieder nummer zijn eigen karakter.

Volition is de tweede CD van deze Amerikaanse band. Hun debuut heette Revival en heeft naar mijn weten geen blijvende indruk achtergelaten. Ik ben niet bekend met de muziek, maar verwacht dat ze in het verlengde ligt van de muziek op Volition. Deze CD is eind juli verschenen bij Ain’t No Grave Records/Century Media Records en klinkt als een dijk van een plaat. Fans van metal(core) zouden dit album zeker eens moeten beluisteren, het is de moeite absoluut waard!