Er zijn er maar weinig die aan het gebrul van Angela Gossow kunnen tippen. Ook op het inmiddels 8e album is zij een zeer belangrijke troef voor het geluid van Arch Enemy, naast het geweldige gitaarwerk van de broertjes Armott.

Na het mooie instrumentale intro breekt het geweld los. Yesterday Is Dead And Gone laat horen waarom deze band zo populair is. Brute vocalen, strakke riffs en zeer fraai melodieus gitaar werk . Bloodstained Cross schiet daar nog eens overheen. Een bizar gaaf razend gitaarintro zet de toon voordat de beukende drums inzetten. Dit nummer kent ook weer zoveel breaks, tempoverschuivingen en een zeer mooi bijna klassiek tussenstuk. Under Black Flags We March klinkt zwaar, ook omdat Angela wat lager gromt. In het refrein neigt de band heel erg naar melodieuze powermetal. Het daarop volgende No Gods No Masters zet die toon zelfs nog even verder door. Zeer gewaagd. Hier gaat de band bijna klinken als een Stratovarius met grunts. City Of The Dead is gewoonweg hele gave metal. Through The Eyes Of A Raven begint met een moddervette groove en neigt daarna naar Viking Metal. Top gedaan! En ook hier hoor ik power metal stukjes terug.

Arch Enemy heeft op dit nieuwe album een soort fusie laten gebeuren tussen death metal en power metal. De zeer cleane productie helpt daar ook aan mee. Nog steeds weet de band een aantal bikkelharde tracks neer te zetten (een aantal zijn al genoemd, maar ik wil ook het geweldige Vengeance is Mine nog vermelden), maar het is met name de melodieuze kant die dit keer veel aandacht trekt. En Angela Gossow weet deze twee stijlen perfect aan elkaar te brullen.