×

Concert

19 november 2009

Venice Baroque Orchestra en Sara Mingardo

Geschreven door: Didi de Pooter

Label: Universal Music

MEDEA

Afgelopen maandag zou mezzosopraan Magdalena Kožená het Nederlandse publiek kennis laten maken met haar nieuwste cd. Helaas had de griep het op haar gemunt en moest contra-alt Sara Mingardo Kožená vervangen in het Amsterdamse Concertgebouw. Het orkest, Venice Baroque Orchestra, en het repertoire, Vivaldi, bleven echter ongewijzigd. En eigenlijk bofte het publiek maar met Kožená’s afwezigheid, want Mingardo is een ware  Vivaldi-kenner volgens het Anneke Hogenstijn, hoofd programmering van het Concertgebouw. Dat zou, in combinatie met het beroemde barokorkest van Andrea Marcon haast niet mis kunnen gaan.

Maar dat ging het wel! Het orkest speelde rommelig en Mingardo’s stem was te klein voor de grote zaal. Vivaldi’s stukken werden als onzekere tieners de zaal in geschoven. Het samenspel was allesbehalve strak en ook enthousiasme en een goede dosis swing – essentieel voor Vivaldi – waren ver te zoeken. Vooral de wat ingetogen stukken hadden hiervan te lijden, die kwamen niet eens bij de eerste rijen publiek, maar bleven ergens boven het podium zweven, ongrijpbaar.

Ook Mingardo kwam nauwelijks halverwege de zaal. Haar stemgeluid was prachtig warm, maar kwam zelden op een behoorlijk volumeniveau. Bovendien kwam ze in haar frasering nogal kortademig over. En als ze de ene helft van het publiek te pakken had, kon de andere helft het hoesten niet nalaten. Het Venetiaanse barokorkest en de zangeres hebben zichzelf misschien nog wijs kunnen maken dat ook in Amsterdam de griep rondwaart, maar dirigent Ivan Fischer stelde ooit in het VPRO-programma Vrije Geluiden dat de musicus zichzelf het gehoest in de zaal moet aanrekenen, dat geboeide luisteraars geen tijd hebben om te hoesten.

De hoesters hadden het echter niet altijd bij het rechte eind. Er waren ook aangename verrassingen. Zo stond er een concert voor sopranino op het programma, waarin de soliste en haar miniblokfluit bijna de hele avond goedmaakten. Ze speelde helder, precies en geestdriftig. Het maakte vooral indruk dat ze na haar schittermoment inclusief staande ovatie de fluit opborg, haar viool oppakte en haar plaats in het orkest weer innam. Maar ook Mingardo maakte haar matige Stabat Mater en andere zwakke momenten goed. Als toegift brachten zangeres en orkest een lieve zachte en beheerste interpretatie van het slaapliedje ‘Mentre dormi, amor fomenti’. Eerder wist Mingardo me zelfs op een onbewaakt moment in ‘Cessate, omai cessate’ een paar tranen te ontfutselen. Een slecht concert zou ik het dan ook niet kunnen noemen, maar ‘een teleurstelling’ is toch zeker op zijn plaats.

Mingardo zong Händel in het Concertgebouw twee jaar geleden:

Het interview met Ivan Fischer kunt u terugkijken via onderstaande link. Zijn stelling over hoesten in de concertzaal poneert hij na ongeveer 13 minuten. http://www.vpro.nl/programma/vrijegeluiden/afleveringen/42392368/items/41771417/media/41824842/?bw=bb&player=wmp&media=41824842&refernr=&hostname=www&portalid=programmasites&x=36&y=1#

Programma:

Antonio Vivaldi:

Sinfonia in C, RV 114

Concert in g, RV 439, op. 10 nr. 2 ‘La notte’

Stabat mater, RV 621

Concert in G, RV 516

Concert in C, RV 443

Cantate ‘Cessate, omai cessate’, RV 684

Toegift: ‘Mentre dormi, amor fomenti’ uit L’Olimpiade