Valentina Lisitsa speelt op deze CD werken van Ferenc Liszt en de muziek is net zo donker als de voorkant van de CD. Deze donkerte zit hem vooral in de sombere aard van de klanken. Daarnaast bevat een groot deel van de werken erg veel versieringen. Door de virtuositeit van het spel van Valentina Lisitsa treden deze uitvoerige en veeleisende passages op de voorgrond. Haar secure spel zorgt ervoor dat elke noot de aandacht krijgt die hij verdient, waardoor er veel diepte in de compositie’s ontstaat. Hoewel er door de hoge mate aan virtuositeit weinig ruimte voor emotie lijkt te zijn slaagt Valentina Lisitsa er toch in veel warmte in haar spel te leggen. Hierdoor vermijd ze de kilte van de techniek en dat zorgt voor gevoelige uitvoeringen van deze schitterende piano-stukken.

Van de negen stukken zijn er slechts drie door Liszt zelf gecomponeerd. De rest bestaat uit transcriptie’s van liederen van Schubert en één van Verdi (Aida). In de tijd van Liszt bestond slechts voor een klein deel van de bevolking de mogelijkheid om een concert van een klassiek orkest bij te wonen. De piano-transcriptie’s van populaire werken door onder andere Liszt zorgden er dus voor om de populariteit van deze muziek te vergroten en dichterbij het volk te brengen. Een optreden van een pianist met zijn piano is natuurlijk stukken goedkoper dan een heel orkest. Het één op één naspelen op de piano van een lied van Schubert of een aria van Bellini was Liszt’s eer te na; zijn transcriptie’s zijn veel creatiever. Liszt legde een intense inventiviteit in deze compositie’s en voerde ze ook zelf uit. Hiermee leverde hij een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de klassieke muziek voor de piano.