Wegens familieomstandigheden was dirigent Daniele Gatti genoodzaakt om af te zeggen. Dit deed hij pas in het weekeinde voorafgaande aan de concerten. Het Koninklijk Concertgebouworkest had dientengevolge maar bar weinig tijd om een geschikte vervanger te vinden. De Taiwanese dirigent Shao-Chia Lü bleek beschikbaar om de drie concerten over te nemen. Rugby van Arthur Honegger kwam echter te vervallen, daar de voorbereidingstijd hiervoor te kort was.

Het eerste werk op het programma van donderdag 3 november was Images pour orchestre van Claude Debussy. Dit werk is geschreven tussen 1905 en 1912 en bestaat uit drie delen: 1. Gigues, 2. Ibéria, 3. Rondes de printemps. Het tweede deel is echter weer onderverdeeld in drie delen (een drieluik in een drieluik). Waarschijnlijk raakte het publiek daarom de tel kwijt en applaudisseerde het tussen deel 2 en deel 3. Om hier te schrijven dat de uitvoering van dit werk een martelgang was gaat mij te ver, maar de gedachte schoot wel een aantal malen door mijn hoofd. Tergend langzaam leek het Orkest zich door de partituur te worstelen. Hierdoor raakte het stuk erg gefragmenteerd en miste de muziek de vloeiende eigenschappen die we zo van Debussy gewend zijn. Gaandeweg nam dit af en werd het tempo wat opgeschroefd. Toch maakte ik me grote zorgen om het verdere verloop van het programma.

Mijn zorgen bleken echter geheel ongegrond. Vanaf de eerste voorzichtige tonen tot de laatste dreun bleek de uitvoering van Le Sacre du Printemps door het Koninklijk Concertgebouworkest onder leiding van Shao-Chia Lü een ware overwinning. Het leek welhaast een schoolvoorbeeld van een Sacre. De dynamiek was fantastisch, de tempi waren enorm strak en precies en het spel van het orkest was fel en intens. Het leek er even op dat het kruid in het eerste gedeelte al compleet verschoten was, maar dat bleek absoluut niet waar. Het tweede deel werd met veel kundigheid en overtuiging afgerond. Door de grote nadruk op de tempi, ritmes en het kundige van het spel werd het stuk wel enigszins emotieloos uitgevoerd. Dat neemt niet weg dat ik enorm genoten heb van één van de meest opzienbarende stukken uit de klassieke muziek! Vervanger Shao-Chia Lü maakt een onuitwisbare indruk op zijn debuut bij het Koninklijk Concertgebouworkest.