×

Concert

01 december 2009

Sex, Drugs en Opera

Geschreven door: Carl Puhl

Zondag 22 december bezocht ik samen met mijn vrouw een uitvoering van Salome in het muziektheater te Amsterdam. Deze opera van Richard Strauss is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Oscar Wilde. Het toneelstuk (en dus ook de opera) is gebaseerd op het bijbelse verhaal rond de dochter van Herodias, die hertrouwd was met Herodes Antipas, heerser over Galilea en Perea ten tijde van Jezus Christus. Herodes liet op aandringen van zijn stiefdochter Salome Johannes de Doper onthoofden.

De opera werd die middag uitgevoerd door De Nederlandse Opera onder regie van Peter Konwitschny. En als de zangers en het orkest niet zo goed hun best gedaan hadden, hadden wij allang de zaal verlaten. De enscenering was namelijk van een absurd laag niveau. Banaliteiten en symboliek voerden de boventoon en het verhaal werd compleet verdraaid door een happy end. Is er dan werkelijk niemand meer geschokt? Kan alles dan zomaar op het toneel uitgevoerd worden zonder kritiek vanuit het publiek? Orale sex, necrofilie, de tetrarch aan de drugs! Wat is dit voor onzin? En dit alles op een statisch toneel wat nog het meest overeenkomsten vertoont met Hitler’s bunker te Berlijn.

De kostuums stelden niets voor, de handeling volgde de tekst niet, er klopte gewoon helemaal niks van! En aan het einde blijft Johannes de Doper gewoon rondwandelen, terwijl hij onthoofd is?! Symboliek, mijn symbolisch achterwerk!! Dit is absolute kul, een flut-productie! Ik geniet meer van een Oost-Europees opera-gezelschap waar het toneel tenminste nog functioneel gebruikt wordt, waar de muziek en de beelden bij elkaar aansluiten om het verhaal te vertellen wat de componist en de librettist voor ogen hadden toen ze bloed, zweet en tranen vergoten bij het schrijven ervan.

Noem me maar ouderwets, maar wat ik zondag heb gezien was een wanstaltig product. En wat me nog het meest verbaasde is dat het publiek hier een staande ovatie over had. Is er dan niemand meer kritisch? Een enkele weggemoffelde boe heb ik gehoord. Wat een blamage voor de kunst.