×

Concert

24 juli 2014

Sergey Malov En Barok Tijdens De Robeco Zomerconcerten

Geschreven door: Carl Puhl

Het Robeco zomerconcert van woensdag 23 juli stond geheel in het teken van barok. De Akademie für Alte Musik Berlin speelde werken van Bach, Tartini, Leo en Van Wassenaer. De Russische solist Sergey Malov bespeelde de viool of cello da spalla tijdens het merendeel van de uitvoeringen. Voor de pauze werd moeizaam gemusiceerd, maar na de pauze was deze beperking geheel verdwenen. Het zou interessant zijn om te weten of dit door de composities kwam, maar dat zullen we wel nooit weten.

Het concert opende met een minuut stilte ter nagedachtenis aan de slachtoffers en nabestaanden van de vliegtuigramp in de Oekraïne. Deze stilte werd gevolgd door een uitvoering van de Air van Bach. Dit blijkt een populaire melodie te zijn voor herdenkingsmomenten, aangezien het bij mijn vorig concertbezoek ook al uitgevoerd werd.

Hierna volgde een redelijk tegenvallende uitvoering van het Vijfde Concerto Armonico van Unico Wilhelm van Wassenaer. De muziek geschreven door deze Nederlandse diplomaat is uiterst virtuoos. Dit element kwam duidelijk niet naar voren tijdens het concert. Het spel van de leden van de Akademie für Alte Musik Berlin was op zijn zachtst gezegd nogal rommelig. In ieder geval was het voor mij erg moeilijk om de prachtige melodielijnen van deze compositie terug te vinden in de muziek die ik gehoord heb. Ik denk dat het spel van het clavecimbel nogal wat impact heeft gehad op het klankspectrum; het drukte namelijk wel erg zijn eigenzinnige stempel op het werk.

Het Celloconcert van de Napolitaanse componist Leonardo Leo lijkt me geen eenvoudig werkje. En wellicht dat dat de reden was dat de leden van de Akademie für Alte Musik Berlin er zo mee worstelden. Solist Sergey Malov droeg zijn cello da spalla op een vreemde manier om zijn nek. Een bijkomend effect kon zijn dat hij met zijn strijkstok één van zijn ogen uit zou kunnen prikken. Het verbaast me dus niets dat deze houding uiteindelijk uit de mode is geraakt. De muziek van dit concert is eigenlijk best mooi, maar ze kwam niet zo goed tot haar recht.

Het werd meteen duidelijk dat de muziek van Johann Sebastian Bach beter bij dit gezelschap past. Het Derde Brandenburgse Concert werd enthousiaster en energieker uitgevoerd dan voorgaande werken. Het eerste deel klinkt redelijk eenvoudig, terwijl het tweede deel wat ingewikkelder is. Mooie harmonieën in combinatie met enthousiast samenspel zorgden voor een bijzonder mooie uitvoering van dit overbekende werkje.

Na de pauze speelde de Akademie für Alte Musik Berlin wederom een werk van Bach, namelijk de Tweede Orkestsuite. In ieder geval waren de muzikanten duidelijk meer in vorm. De orkestsuite klonk prachtig. De bijdrage op fluit van Georges Barthel was fundamenteel, zonder overdreven op de voorgrond te zijn. Het orkest speelde de canons prachtig en prima uitgebalanceerd. De compositie kreeg de aandacht die het verdiende, hoewel de werken van voor de pauze dit in mijn ogen ook waard waren.

Het vioolconcert van Giuseppe Tartini was de reden waarvoor ik dit concert heb uitgezocht, het leek mij een bijzonder mooie compositie en ik werd in mijn vermoeden bevestigd. Tartini heeft een briljant stuk gecomponeerd en de muzikanten in het Koninklijk Concertgebouw hebben het schitterend uitgevoerd. Het orkest speelde energiek en vol overtuiging. Sergey Malov bespeelde zijn viool op zeer emotionele manier, zonder aan techniek in te boeten. Zo zou het concert met een climax geëindigd zijn, ware het niet dat de heer Malov nog zo nodig een toegift moest geven. Het ego van deze man bleek te groot om de overwinning van Tartini te accepteren. Toch kon het publiek tevreden zijn met deze zeer geslaagde barok-concertavond.