Morgen (17 maart) is het dertig jaar geleden dat de Nederlandse componist Rudolf Escher overleed. Escher betekende veel voor het Nederlandse muziekleven in de jaren 50, 60 en 70 van de vorige eeuw. Hij werd geboren op 8 januari 1912 in Amsterdam als zoon van een geoloog. Graficus Maurits Cornelis Escher was zijn halfbroer. Vader Berend speelde piano en gaf Rudolf les. In de jaren 30 studeerde hij piano, cello en compositie aan het Rotterdams Conservatorium. Hij was een leerling van componist Willem Pijper. Escher was ook actief als muziektheoreticus. Na de oorlog werkte de componist en schrijver een tijdje bij De Groene Amsterdammer en maakte hij deel uit van het bestuur van De Nederlandse Opera. In de jaren 60 verdiepte hij zich in elektronische muziek. Escher gaf ook les aan het Conservatorium van Amsterdam en de Universiteit van Utrecht.

Eschers stijl was redelijk tonaal en sluit aan bij bijvoorbeeld de Franse impressionisten. Hij had weinig op met de atonaliteit zoals Schönberg die toepaste. De componist schreef vooral voor klein ensemble of solisten (veelal cello, fluit of piano). De werken die hij schreef in zijn studietijd zijn grotendeels verloren gegaan bij het bombardement op Rotterdam in mei 1940.

In 1977 kreeg Escher de Johan Wagenaarprijs voor zijn oeuvre. Hij overleed op het waddeneiland Texel op 68-jarige leeftijd.

Doris Hochscheid (cello) en Frans van Ruth (piano) spelen Eschers Sonate Concertante, deel 1 Allegro Agitato bij Vrije Geluiden