Remy van Kesteren
Tomorrow Eyes
Het is voor elke Nederlandse solo-harpist een opgave om uit het kielzog van Lavinia Meier te raken. De manier waarop zij het instrument inzet in de klassieke traditie is voortreffelijk en het is bijna onverbeterlijk hoe ze beleving toevoegt aan de hedendaagse muziek. Remy van Kesteren gooit het over een andere boeg: hij wil zich met zijn nieuwe album Tomorrow Eyes op de muziek van de toekomst richten. Hij kiest hiermee niet voor de meest veilige optie, want door een eigen muzikale wereld te creëren kiest hij voor kwetsbaarheid, iets waar overigens elke artiest die eigen werk speelt mee te maken heeft. Maar, met zijn – weliswaar korte – deelname aan het TV-programma Wie Is De Mol? en zijn geslaagde act Dutch Doubles met het Nederlands Danstheater in 2014 bewees hij het experiment niet te schuwen.
Op zijn derde album – zijn debuut bij Deutsche Grammophon, waarop hij ook werk speelt van de Falla, Mompou, Frahm en toetsenist Martin Fondse – levert harpist Remy van Kesteren gevarieerde sfeerimpressies rond aansprekende werktitels. De klankwereld van Tomorrow Eyes is veelkleurig en wordt gekenmerkt door een scala van genres. De solonummers – zoals Maria, Hammers, Aerial en Angelica – hebben zeggingskracht en zijn puntig als songs without words.
Met track 3 Leviathan – dat nog wat enigmatisch begint – is het tijd voor een lekkere swing, met Ties Mellema sax en Joost Kroon drums.
De Falla’s Nana met Leticia Moreno, viool klinkt als een litanie van de Balkan en When The Leaves Turn houdt het midden tussen een Bond-nummer en een tango van Piazzolla.
In het titelnummer Tomorrow Eyes van Martin Fondse zingt Michael Prins met zijn naar falset neigende, hoge stem een gevoelige ballade, boven een begeleiding die rechtstreeks afkomstig is van de track Maria.
Van Kesteren besluit met een actualiteit: Refugee, dat net zo goed Requiem for a Refugee had kunnen heten, want zo schrijnend als de situatie is van veel vluchtelingen, zo troosteloos is dit schrille duet tussen trompet en harp. Zelfs de so(m)bere hidden track – al weer trompet en harp – biedt weinig consolatie zodat Tomorrow Eyes in mineur blijven staren. Ik ben benieuwd hoe Remy dit op woensdag 1 juni 2016 aan gaat pakken, wanneer hij in het Amsterdamse Paradiso voor het eerst live met dit programma concerteert.
In december 2015 verscheen Aerial als single op Deutsche Grammophon en in maart verschijnt de vinyl-editie van Tomorrow Eyes.
Op zijn derde album – zijn debuut bij Deutsche Grammophon, waarop hij ook werk speelt van de Falla, Mompou, Frahm en toetsenist Martin Fondse – levert harpist Remy van Kesteren gevarieerde sfeerimpressies rond aansprekende werktitels. De klankwereld van Tomorrow Eyes is veelkleurig en wordt gekenmerkt door een scala van genres. De solonummers – zoals Maria, Hammers, Aerial en Angelica – hebben zeggingskracht en zijn puntig als songs without words.
Met track 3 Leviathan – dat nog wat enigmatisch begint – is het tijd voor een lekkere swing, met Ties Mellema sax en Joost Kroon drums.
De Falla’s Nana met Leticia Moreno – viool klinkt als een litanie van de Balkan en When The Leaves Turn houdt het midden tussen een Bond-nummer en een tango van Piazzolla.
In het titelnummer Tomorrow Eyes van Martin Fondse zingt Michael Prins met zijn naar falset neigende, hoge stem een gevoelige ballade, boven een begeleiding die rechtstreeks afkomstig is van de track Maria.
