Volgens de Duitse pianist Michael Gees zitten klassieke pianisten vast in een harnas wat ze zelf gecreëerd hebben door vast te blijven houden aan de noten die de componisten genoteerd hebben. Het is bekend dat componisten vroeger tijdens uitvoeringen van hun eigen stukken improviseerden. Pianotijgers als Liszt en Chopin voerden zelfs duels op de piano uit; wie de mooiste variaties op een thema speelde was de winnaar. Ook Beethoven en Mozart improviseerden zelf op de piano. En Michael Gees vraagt zich af waarom dat tegenwoordig niet meer gedaan wordt. Met zijn nieuwe CD Beyond Schumann breekt hij een lans voor de vrije interpretatie/improvisatie op klassieke composities. Op de CD staan de Sinfonische Etüden op. 13, Kinderszenen op. 15, Kreisleriana op. 16 en Vogel Als Prophet uit de Waldszenen op. 82. Alle stukken zijn van Robert Schumann en allemaal schreeuwen ze om improvisatie. Zonder de geest van de componist te verliezen en het karakter van de stukken in het oog houdende zorgt Michael Gees voor een interessante invalshoek door zijn improvisaties. Puristen zullen zich waarschijnlijk niet laten verleiden tot de aanschaf van deze dubbel CD, maar wellicht is het tijd voor een wat meer ruimere visie op klassieke composities. Ik denk niet dat dit een doorbraak zal forceren, maar ik vind het een zeer boeiend experiment. In ieder geval krijgen deze ondertussen nogal stoffige pianowerken een nieuwe glans.

Tracklisting Beyond Schumann:
CD 1
1. – 13. Sinfonische Etüden op. 13
14. – 26. Kinderszenen op. 15
CD 2
1. – 8. Kreisleriana op. 16
9. Vogel Als Prophet (from Waldszenen op. 82)