×

Concert

11 mei 2010

Frei Aber Einsam

Geschreven door: Didi de Pooter

Label: Challenge Classics

Zondagochtend in de Rotterdamse Doelen, een grijze zondag in mei. Ik moest vroeg op voor dit concert en dat valt niet mee op een zonloze voorzomerse zondag. Violiste Liza Ferschtman bleek bij opkomst te zijn blijven hangen bij zaterdagavond – qua kleding welteverstaan. Ze droeg een feestelijke glitterbroek die op de zaterdagavonddisco zeker niet uit de toon zou vallen. De glitter maakte de grijstinten van de ochtend meteen draaglijk.

Ook in de muziek werden Brahms’ grauwe nuances door haar passionele spel – en dat van vaste duopartner Inon Barnatan – gereduceerd tot crèmewit. Met het “Scherzo in c” uit de Sonate FAE (“Frei Aber Einsam”, het levensmotto van vioolvirtuoos Joseph Joachim, voor wie Brahms de sonate samen met vrienden Robert Schumann en Albert Dietrich schreef) knalden violist en pianist er in. Geen enkel subtiel volumeverschil ontsnapte aan hun aandacht. Toch vervielen ze niet in extreem pathetisch spel. Het duo pakte elke dramatische passage netjes binnen de lijntjes – maar vol overgave op. Dit gold ook voor Barnatans solostuk: thema en variaties voor piano in d opus 18b. Met de ogen gesloten wiegde en mimede hij z’n emotionele interpretatie van het stuk, dat toch de hele tijd subtiel van klank bleef. Dramatische lichaamstaal, maar gelukkig geen overdreven dramatisch spel.

Mijn verwachtingen van mezzosopraan Cora Burggraaf waren hooggespannen. Ze won een keur aan prijzen in concoursen. Zo mocht ze bijvoorbeeld vorig jaar nog de ECHO Rising Star Award én de ‘klassieke muziekprijs voor de nieuwe generatie klassieke musici’ van de Vereniging voor Schouwburg- en Concertgebouwdirecties in ontvangst nemen. Ze zong in De Doelen een zestal liederen, begeleid door Inon Barnatan. Helaas stelde Burggraafs stemgeluid wat teleur. Dat klonk dikwijls vlak, spreekstemachtig en bij momenten wat geforceerd, wat de zuiverheid niet ten goede kwam. Ook waren haar zanglijnen soms wat gefragmenteerd en onevenwichtig. Daartegenover staat dat Burggraaf een dramatisch talent is, een actrice. Ze is altijd verstaanbaar, haar lichaamstaal verzwakt zelden en ook in de liederen weet ze indrukwekkende dramatische verschillen te leggen, zoals in “Von ewiger Liebe”, waarin ze de twijfelende jongeman en zijn rotsvaste liefje elk een eigen stem geeft.

De ochtend werd door Ferschtman en Barnatan met een vaartje afgesloten. De Sonate nr. 3 in d kreeg van hen een onstuimig enthousiaste behandeling met veel aandacht voor de wonderschone thema’s en de andermaal aanwezige karakterafwisselingen.

Smetteloos samenspel, passie en drama maakten van dit concert de moeite van het vroege opstaan op een grijze zondag meer dan waard. Of zoals Ferschtman zei in de introductie van het concert: “Het weer zet Brahms’ herfstsferen kracht bij.” En zo begon de dag niet met grijs, maar met de herfsttinten van Brahms en de gouden glitterbroek van Liza Ferschtman.

Programma: Johannes Brahms – Frei Aber Einsam

  • Scherzo in c uit Sonate FAE
  • Variaties voor piano in d
  • Ständchen op.106 nr.1
  • An eine Äolsharfe (Gedichte op.19 nr.5)
  • Mädchenlied op.107 nr.5
  • Die Mainacht
  • In stiller Nacht
  • Von ewiger Liebe
  • Sonate voor viool en piano nr.3 in d