De Italiaanse componist/pianist Ludovico Einaudi gaf gisterenavond voor de allereerste keer een concert in Nederland. Een uitverkocht Muziektheater in Amsterdam was de ideale plek om de man en zijn piano te laten schitteren.

Ludovico Einaudi wordt wereldwijd gezien als een van de grote klassieke componisten. Maar juist de toevoeging van elementen uit de pop maken zijn pianospel en composities zo spannend. Zijn muziek omschrijft hij zelf als minimalistisch. In de zin dat zijn muziek open en elegant klinkt.

Divenire

Einaudi werd geboren in Turijn, Noord Italië, en zijn moeder initieerde hem piano te gaan spelen. Hij bleek een groot talent en werd laat in zijn tienerjaren aangenomen op het conservatorium Verdi in Milaan. Onder de bezielende leiding van de legende Luciano Berio verkreeg hij zijn definitieve kwaliteit.

Vanaf midden jaren tachtig schreef hij muziek voor multimedia en dansvoorstellingen. Met het uitbrengen van het album ‘Le Onde’, gebaseerd op het boek ‘The Waves’ van Virginia Wolff, maakt hij vervolgens naam. Het album, met puur composities achter de piano, wordt opgepakt door een groot publiek. Hij schrijft vervolgens veel filmmuziek en maakt nog een zevental albums die miljoenen stuks verkopen en hem een wereldster maken.

Zijn laatst verschenen album ‘Divenire’, net in Nederland te verkrijgen, blijkt de voornaamste basis onder de concerten die hij tijdens zijn wereldtour dit jaar geeft.

Concert

Ondanks het feit dat de naam Einaudi hier nog niet zo bekend is als in Italië, Engeland en Amerika was het Muziektheater aan het IJ al wekenlang compleet uitverkocht. En het publiek werd bepaald niet teleurgesteld. Einaudi had alleen een piano nodig om het publiek in vervoering te brengen. De arrangementen die zijn laatste album nog spannender maken werden bepaald niet gemist. Juist de puurheid van de composities kwam nu optimaal uit de verf.

Indrukwekkend om de man aan het werk te zien. Zijn trage melodieën, die laag over laag worden herschapen, klinken als soundtracks voor denkbeeldige films. Zijn pianospel is uitgebalanceerd en emotievol. Het publiek luistert met grote aandacht en overlaat hem na een 2x driekwartier met een langdurige staande ovatie. Een prachtige toegift klinkt als de apotheose.