Verstilling – het concert dat het mannenensemble Cinquecento op 1 september in de Utrechtse Pieterskerk gaf in één woord samengevat. Alles werkte mee, het door het hoge glas-in-lood fluweel-grijs gefilterde namiddaglicht en de akoestiek in deze romaanse kerk, waarvoor het repertoire leek te zijn geschreven.

Cinquecento heeft zich in de tien jaar van zijn bestaan ontplooid tot een van de vooraanstaande ensembles op het gebied van vocale muziek uit de Renaissance. Op dit concert met liturgische muziek werden gedeelten uitgevoerd de Missa ‘Usquequo Domine’ en de Missa ‘La dolce vista’ van Philippe Schöndorf, afgewisseld met motetten van De Monte en Guyot de Châtelet en gregoriaans, dat ritmisch divers werd uitgevoerd. Het enige wereldlijke werk, het madrigaal La Dolce Vista, stond model voor de gelijknamige mis.

Na een voortreffelijk uitgevoerde antifoon, zong Cinquecento De Monte’s motet Usquequo Domine, een smeekbede waarin schrijnende samenklanken de tekst verbeelden. De oude stemming – middentoon – waarin Cinquecento zong versterkte dit effect enorm. Trouwens telkens klonk op woorden als pijn, zonde en ontferming deze clash van klank, die deze muziek zo pepert.

Cinquecento gaf een sterk staaltje stembeheersing weg door de laatste regel van het Ave Maria en Accepit Jesus Panem te zingen in een langzaam diminuendo, waardoor de nagalm het gezang inhaalde en ermee versmolt.

Het magistrale Te Deum Laudamus van Guyot besloot het concert. Deze lofzang was door de constante afwisseling tussen gregoriaans en polyfonie een tour de force, meer voor het publiek dan voor de uitvoerenden, maar de diepe concentratie van alle aanwezigen werd beloond met deze glimp van de eeuwigheid.