In het kader van Holland Festival Proms (van pop tot klassiek) werd in het Concertgebouw, Amsterdam, een eerbetoon gebracht aan David Bowie. Zijn laatste album ★ (Blackstar) werd integraal uitgevoerd door het in 2013 opgerichte muzikantencollectief Stargaze. Dit door André de Ridder opgerichte Berlijns-Amsterdamse collectief houdt zich bezig met projecten binnen de hedendaagse pop-, elektronische en klassieke muziek.

Voor dit eerbetoon waren alle stoelen van het Concertgebouw weggehaald en werd zo de sfeer van een popconcert gecreëerd. Luisterend naar de van nieuwe arrangementen voorziene uitvoeringen van de 7 tracks van ★ (Blackstar) ontkom je niet aan vergelijkingen met het originele werk van Bowie. Verrassend was het dan ook dat zijn songs werden gezongen door drie zangeressen: Anna Calvi, Anja Plaschg en Laetitia Sadier. Alle uitvoeringen waren een mengeling van pop en klassiek. Warszawa (van het album Low), de opmaat naar ★ (Blackstar), had door de violen, cello en pauken zeker een klassiek karakter en werd traag gespeeld. Zo werd de spanning opgebouwd tot Anna Calvi en Anja Plaschg hun stemmen waagden aan Bowie’s zinnen. Ze trokken het wel goed naar zich toe. Calvi overtuigde door de kracht van haar stem en haar emotionele inleving meer dan Plaschg. In zijn geheel werd de song met veel dynamiek uitgevoerd.

Het was natuurlijk niet echt klassieke muziek. De elektrische gitaren en blazers maakten er samen met strijkers en slagwerk een fraaie mix van pop en klassiek van.

Niet altijd kon je als luisteraar ontkomen aan een weemoedig gevoel. Bij het door Anna Calvi gezongen Lazarus ontstond echt een in memoriam stemming, werd het gemis voelbaar. Als luisteraar denk je aan Bowie, wat voor prachtige muziek en geweldige nummers hij wel niet gemaakt heeft. Zoals Girl Love Me.
Laetitia Sadier zong Dollar Days heel overtuigend. Door haar zang raakte ze meteen. En dat gold ook voor I Can’t Give Everything Away. Zij benaderde Bowie nog ‘t meest van de drie zangeressen.
Tijdens de toegift werden ook Bowie’s klassiekers Ashes to Ashes (album Scary Monsters) en Space Oddity gebracht. Een feest van herkenning en soms meegezongen door het publiek. Het is natuurlijk gewaagd om het werk van een fenomeen als David Bowie onder handen te nemen en opnieuw te arrangeren. Maar André de Ridder is daar met Stargaze zeker in geslaagd.

Foto’s: Emanuel Florakis & Ada Nieuwendijk